شهری که دوست داشتم

شهرنشینی امکان شکل‌های جدیدی از شمول اجتماعی ازجمله برابری بیشتر، دسترسی به خدمات و فرصت‌های تازه و مشارکت بالاتر را فراهم می‌کند با این حال اغلب اوقات این همه واقعیت توسعه شهری نیست و نابرابری و محرومیت اغلب با نرخ‌های بیشتر از میانگین ملی در مناطق شهری در حال رشد هستند. انواع نابرابری‌ها در مناطق شهری از سال۱۹۸۰ شتاب گرفت و برخلاف تصور اکثریت که به امید کسب موفقیت و زندگی بهتر به شهرهای بزرگ مهاجرت می‌کنند، کلانشهرهای جهان اغلب نابرابرترین مناطق هستند. برای دستیابی به شهرهای پایدار با حداقل نابرابری‌ها، جهان نیازمند بازنگری اساسی در نحوه برنامه‌ریزی و مدیریت شهری است. به همین دلیل مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۳۱ اکتبر سال ۲۰۱۴ ‌(‌۱۰آبان) را به‌عنوان «روز جهانی شهرها» نامگذاری کرد تا بر چالش‌های شهری جهان تاکید کند و جامعه بین‌المللی را به سمت برنامه‌ریزی‌های نوین سوق دهد. انتظار می‌رود این روز همکاری بین کشورها را افزایش دهد تا در مقابله با چالش‌های شهرنشینی و کمک به توسعه پایدار شهری در سراسر جهان راهگشا باشد. با توجه به اندازه سهم شهرها در اقتصاد ملی، آینده بسیاری از کشورها با بهره‌وری مناطق شهری آن تعیین می‌شود. بسیاری از شهرها برای رشد شتابان شهرنشینی آماده نیستند و توسعه مسکن در این مناطق از توسعه زیرساخت‌ها و خدمات پیشی گرفته که منجر به افزایش زاغه‌ها یا شرایط زاغه‌مانند شده است. «تامین مالی یک آینده شهری پایدار برای همه» موضوع سال ۲۰۲۳ است تا تلنگری برای تمامی دست‌اندرکاران توسعه شهری باشد. نیاز است که منابع مالی در برنامه‌ریزی‌های توسعه شهری درست صرف شود تا چالش‌هایی که بسیاری از شهرهای جهان در حال حاضر با آنها دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، رفع شود. هزینه شهرنشینی با برنامه‌ریزی ضعیف را می‌توان در برخی زاغه‌های بزرگ، ترافیک درهم، انتشار گازهای گلخانه‌ای و حومه‌های پراکنده در سراسر جهان مشاهده کرد. در حال حاضر بسیاری از شهرها به دلیل تمرکز بالای جمعیت و موقعیت مکانی، در برابر تغییرات آب و هوایی و بلایای طبیعی آسیب‌پذیرتر هستند، بنابراین ایجاد تاب‌آوری شهری برای جلوگیری از خسارات انسانی، اجتماعی و اقتصادی بسیار مهم است. اگر چالش‌های شهری حل نشوند، همه این مسائل در نهایت گریبان هر شهروندی را خواهدگرفت. نابرابری به ناآرامی و ناامنی منجر می‌شود، آلودگی سلامت همه را تحت‌الشعاع و بهره‌وری نیروی انسانی و در نتیجه اقتصاد را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ بلایای طبیعی نیز این پتانسیل را دارد که سبک زندگی همه را مختل کند.