مدیریت قبیله‌ای در فوتبال!

ماجدی برای این صندلی، به رسم معمول همیشه و همه مسئولان فوتبالی، لابی‌های خود را کرد و با کناره‌گیری رقبایش مرد شماره یک فوتبال تهران شد. البته که او در گذشته سرپرست فدراسیون فوتبال نیز بود اما در انتخابات سال گذشته بازی را به مهدی تاج واگذار کرد و مجبور شد تنها عضو هیات رئیسه، عضو کمیته فنی afc و رئیس کمیته جوانان باقی بماند! پیش از انتخابات هیات فوتبال تهران شائبه به وجود آمده بود که گزینه مهدی تاج رئیس می‌شود. بنابراین میرشاد به عنوان رقیب سابق او و کسی که پتانسیل رقابت با رئیس فعلی فدراسیون را دارد، نمی‌توانست حامی‌اش باشد اما ظاهرا این معادلات کاملا غلط بود. بدون شک میرشاد ماجدی برای رسیدن به این کرسی حمایت رئیس فدراسیون فوتبال را هم پشت خود داشت. حالا این مرد ۴ شغله می‌خواهد فوتبال تهران را از رکود خارج کند و به گفته خودش موتور کارخانه بازیکن‌سازی پایتخت را روشن کند البته اگر وقت کند! به هر حال سفرهای گه‌گاهی به مالزی برای حضور در کمیته فنی AFC یا حضور در جلسات هیات رئیسه فدراسیون و رسیدگی به مشکلات تیم‌های ملی پایه هم به قدر کافی زمان می‌گیرد. میرشاد ماجدی تنها نمونه‌ای از مدیرانی است که در فوتبال قومی قبیله‌ای معمولا هست. ظاهرا هرکسی وارد فدراسیون فوتبال یا سازمان لیگ شود، برای همیشه در فوتبال می‌ماند مگر این‌که بخواهد رئیس شود و در انتخابات ببازد و نسخه‌اش پیچیده شود. به بهانه همین موضوع مرور می کنیم نام مدیرانی که همیشه در فدراسیون هستند یا سال‌ها بوده‌اند و سرانجام خانه‌نشین شده‌اند. 

مهدی تاج

به شوخی می‌گویند هزار سالی است که در فدراسیون فوتبال حضور دارد. او آرام آرام ولی پر قدرت وارد فوتبال شد و سال‌های سال است در فدراسیون حضور دارد. تنها چهارسال قبل به خاطر پرونده جنجالی ویلموتس مجبور شد مدتی استعفا دهد. آب‌ها که از آسیاب افتاد بازگشت و در حال حاضر علاوه بر ریاست فدراسیون، نایب رئیس AFC هم هست. او بیزینس خودش را در بازار آهن هم دارد. پسر تاج یعنی علی هم دستی بر آتش دارد و در انجام امور فوتبالی به پدرش کمک می‌کند و مثلا هماهنگی بعضی جلسات مهم خارج از فدراسیون با اوست.

منصور قنبرزاده

او هم وقتی وارد هیات رئیسه فدراسیون شد، کسی باور نمی‌کرد اینقدر ماندگار باشد. او اگر با یک مدیر برود،با مدیر دیگر برمی‌گردد. در فدراسیون هم پست‌هایی مانند نایب رئیسی، عضو هیات رئیسه و دبیر کلی را داشته. 

حیدر بهاروند

وقتی وارد هیات رئیسه فدراسیون شد هیچ احدی او را نمی‌شناخت اما آنقدر ماند که حتی سرپرست فدراسیون فوتبال شود! بهاروند رئیس سازمان لیگ هم بود و کلا می‌گفتند آرای مجمع را دارد. بعد از انتخاب تاج او خانه نشین شد و الان کسی خبر خاصی از وضعیتش ندارد. یک روز همه تصور می‌کردند این جدایی ممکن نیست، حتی خود بهاروند. 

ساکت

او همین حالا علاوه بر مدیرعاملی باشگاه سپاهان، عضو هیات رئیسه فدراسیون نیز به حساب می‌آید. ساکت در فدراسیون قبلی دبیر کل و همه کاره بود. تنها راه جدایی ساکت از فدراسیون فوتبال این است که فدراسیون منحل شود وگرنه ساکت همیشه هست!

مهدی محمدنبی

از جمله پست های مهدی محمدنبی در فدراسیون فوتبال می‌توان به دبیر کلی، عضو هیات رئیسه، نایب رئیس فدراسیون و سرپرست تیم‌ملی اشاره کرد. فعلا بعضی پست‌ها را واگذار کرده و در روزهای بیکاری و رکود تنها دو پست نایب رئیسی و سرپرستی تیم‌ملی را برعهده دارد. او زمانی که دبیر کل بود به شدت مورد انتقاد رسانه‌ها قرار می‌گرفت ولی اینقدر ایستادگی کرد که روی خبرنگاران کم شد! سند سرپرستی تیم‌ملی ظاهرا به اسم محمدنبی خورده. در جام‌جهانی قبلی روی نیمکت نشست و به اندازه سرمربی پاداش گرفت. در جام ملت‌های بعدی هم سرپرست تیم‌ملی خواهد بود. 

عبدالکاظم طالقانی

همزمان با ریاست هیات فوتبال خوزستان، امپراتوری خود را در فدراسیون گسترش می‌داد. طالقانی بعد ازحضور درهیات رئیسه می‌رفت که حداقل ۴۰-۳۰ سالی حضورش را در فدراسیون تضمین کند که سرانجام اعضای مجمع رای به تغییرات دادند. او سال‌های سال در فدراسیون حضور داشت و کسی نمی‌داند سود این حضور چه بود.