عقاب طلایی در تهران

به گزارش خبرنگار جام‌جم که برای تهیه گزارش از این هتل ـ قطار مجارستانی در ایستگاه راه‌آهن تهران حضور داشت، نوع تغییر شکل این قطار از یک قطار قدیمی باری به قطار بسیار لوکسی که توانسته صدها هزار دلار سرمایه گردشگران را جذب کند و امکان پیاده کردن این مدل در ایران، مورد توجه قرار گرفته است.

این قطار که سی‌ام مهر از مرز ریلی رازی وارد کشور شده بود صبح روز گذشته و پس از گذشتن از شهرهای تبریز، زنجان، کرج، یزد، اصفهان و شیراز وارد تهران شد.

مسافران این قطار که از کشورهای آلمان، روسیه، سوئیس، دانمارک، انگلستان، استرالیا، آمریکا، هلند، سوئد، فرانسه، مکزیک و مجارستان هستند در قالب دو گروه وارد ایران می‌شوند.

گروه اول در کشور مجارستان سوار قطار مخصوص گردشگری شده و پس از عبور از رومانی، بلغارستان و ترکیه روز سی‌ام مهر از مرز ریلی رازی ـ کاپیکوی وارد ایران شده و پس از بازدید از اماکن تاریخی و مذهبی شهرهای زنجان، یزد، اصفهان، شیراز و تهران، از تهران با هواپیما به مبدا بازخواهند گشت.

گروه دوم نیز امروز با هواپیما وارد تهران شده و ساعت ۱۷در ایستگاه راه‌آهن تهران سوار بر قطار عقاب طلایی شده و پس از بازدید از شهرهای مشهد، کرمان، شیراز، اصفهان و زنجان، دوازدهم آبان از مرز ریلی رازی خارج خواهند شد.

هتل ـ قطار در تهران

با ورود قطار به سکو، نیروهای انتظامی در ایستگاه راه‌آهـن تهران حضور پررنگی داشتند و اطراف قطار و رفت و آمدها به داخل آن را کنترل کردند. این کنترل تا آنجا بود که امکان بازدید خبرنگاران از داخل قطار فراهم نشد و تنها خبرنگار جام​جم با اصرار توانست از بخش کوچکی از آن بازدید کند. با این حال گردشگران خارجی با لبخند از قطار پیاده شدند و بااین استقبال، خود را در کشور جواهرات پرشیا دیدند.

در نگاه اول، این قطار سفید ـ آبی کاملا شبیه قطارهای داخلی به نظر می‌‌رسید. البته بجز شباهت کامل واگن‌ها به قطارهای داخلی خودمان، دلیل دیگر آن، لوکوموتیو متعلق به ایران بود که دلیل این امر نیز این بود که هر کشنده برای ریل کشور خود طراحی شده و باید قطارهای دیگر نیز هنگام ورود به زیرساخت ریلی ایران، از کشنده‌های ایرانی استفاده کنند. سرانجام پس از توقف کامل درهای قطار باز شد و مسافران در ایستگاه بین‌المللی راه‌آهن تهران پیاده شدند و پرس‌وجوی خبرنگاران درباره ویژگی‌های آن آغاز شد.

این پرس‌وجوها نشان داد این قطار باری بازسازی شده مربوط به بیش از نیم قرن پیش است و دوباره و به شکلی کاملا متفاوت روی ریل بازگشته است، اما ظاهر این قطار چنین چیزی نمی‌گوید. در نگاه اول آن قدر مجذوب این قطار می‌شوید که نگاه برداشتن از آن را از دست رفتن فرصت تلقی می‌کنید. چیزی که توجه ما را جلب کرد جمله انگلیسی جواهرات پرشیا بود که نقش 33 پل اصفهان پشت زمینه آن بود.

این قطار 13 واگنی، یکی از لوکس‌ترین قطارهایی است که تاکنون در خطوط ریلی ایران حرکت کرده است.

برخلاف قطارهای داخلی که برای جابه‌جایی مسافران از کوچک‌ترین فضا هم دریغ نمی‌کنند و آن را طوری طراحی می‌کنند که حداکثر ظرفیت را پوشش دهد، فقط 64 مسافر در این قطار عریض و طویل حضور دارند. یعنی حداکثر دو نفر در هر کوپه! از مسئولان پرس‌وجو کردیم که چند واگن این قطار خالی است که پاسخ دادند همه کوپه‌ها و واگن‌ها پر است.

پس از کش و قوس‌های فراوان اجازه یک بازدید کوتاه را از یک واگن قطار به ما دادند. وقتی وارد قطار شدیم چوب‌های گردویی که دیواره آن را پوشانده بود، جلوه‌گری می‌کرد. چند قدم جلوتر وارد راهروی آن شدیم. همه چیز عالی به نظر می‌رسید.

مهماندار ما را به یکی از کوپه‌ها برای بازدید راهنمایی کرد. زمانی که وارد کوپه شدیم، طراحی یک اتاق هتل به چشممان خورد، اما در ابعاد کوچک‌تر. یک کاناپه بزرگ روبه‌روی در ورودی، حمام، حوله مخصوص استحمام و یک توالت فرنگی داخل کوپه از امکانات داخلی آن بود.

کف این قطار از جنسی مانند لمینت بود، اما طوری طراحی شده بود که در طولانی مدت نیاز به نظافت نداشته باشد. افرادی با پیراهن سفید، پاپیون، جلیقه و شلوار مشکی در قطار تردد می‌کردند که وظیفه مهمانداری این قطار را به‌عهده داشتند.

یکی از این مهمانداران درباره هزینه خدمات این قطار به خبرنگار ما گفت: تمام هزینه‌های خوراک و غیره در مبلغ بلیت محاسبه شده و مسافران نیازی به پرداخت هزینه جداگانه ندارند. همچنان مشغول بازدید از واگن‌های قطار بودیم که به رستوران آن رسیدیم. زمانی که وارد رستوران شدیم، گل‌های روی میز و نوع چوب میزها توجه‌مان را جلب کرد. چوب‌هایی که براقی زیاد آن به‌محض ورود به رستوران نمایان بود. تنها رستوران قطار از دو سمت دارای شیشه بود. البته نباید از نورپردازی مناسب آن چشم‌پوشی کرد.

نورپردازی‌های منطبق با نور روز و شب این قطار باعث می‌شد تا به امکانات قطار افزوده شود. در آشپزخانه این قطار تمام ظروف از چینی درجه یک بود و قاشق و چنگالی که برای پذیرایی استفاده می‌شد، از مرغوب‌ترین جنس بود.

قیمت بلیت

آنچه خیلی جالب بود، نحوه برخورد و ارائه خدمات بود که این قطار را مانند هتل لوکس در حال حرکت درآورده بود. این قطار دو نوع کوپه با دو نوع قیمت متفاوت داشت. یکی کوپه‌هایی که فقط دارای یک روشویی بود و در آن فقط یک کاناپه وجود داشت. قیمت این کوپه‌ها 15 هزار پوند (با قیمت پوند 5000 تومانی معادل 75میلیون تومان) بود.

هر کوپه حداکثر برای دو نفر تعبیه شده بود. در این میان کوپه‌های لوکسی هم بود با پرداخت 25 هزار پوند (معادل 125میلیون تومان) و ده هزار پوند بیشتر، می‌توانستند از امکانات بیشتری چون حمام اختصاصی بهره‌مند شوند.

جالب است که پوسته اصلی این قطار متعلق به دهه 50 میلادی است. با یک حساب سر انگشتی می‌توان دریافت که این قطار متعلق به 64 سال گذشته است. این قطار مجارستانی که در گذشته وظیفه جابه‌جایی بار را به عهده داشته و به نام قطارباری ـ پستی معروف بود، اکنون یکی از معروف‌ترین قطارهای جهان به شمار می‌آید که با تزئین و تغییر اشکال کلی آن مسافران سرمایه‌دار و گردشگر را جابه‌جا می‌کند.

در همین حال اورنگ خسروی، رئیس قطار ایرانی عقاب طلایی در گفت‌وگو با خبرنگار ما به امکانات بیشتر قطار اشاره و اظهار کرد: این قطار دارای دوش حمام و سیستم گرمایشی استاندارد بوده و استفاده آن برای مسافران فراهم است.

وی افزود: یکی از واگن‌ها بسیار «های‌کلاس» است و همه امکانات مانند ظروف و کابینت در داخل کوپه موجود است. واگن‌های دیگر از این امکانات محروم است.

خسروی تصریح کرد: جنس چوبی که در روکش داخلی واگن‌ها به‌کار رفته، درجه یک و از چوب افرا و گردو است. در واقع این قطار فرست کلاس، هتلینگ است.

وی درباره امکان راه‌اندازی چنین قطاری در کشور گفت: ایران می‌تواند یک بخش را به عنوان گردشگری ریلی تاسیس و این امکانات را برایش تهیه کند و یک چارت سازمانی تهیه شود و قطعا از آن استقبال خواهد شد.

چرا در ایران نداشته باشیم؟

شاید رفت و آمد این نوع قطارها مسئولان را به فکر فرو ببرد که چرا این گونه نوآوری‌ها و خدمات گردشگری در ایران ارائه نشود. با توجه به این‌که برخی نمایندگان بخش خصوصی نیز در ایستگاه راه‌آهن حضور داشتند و بررسی‌های خود را برای کپی‌برداری از چنین طرح‌هایی آغاز کرده بودند. توجه داشته باشیم که قطارهای ایرانی نیز اکثرا همسن این قطار یعنی متعلق به بیش از نیم قرن پیش است و بنابراین برای سرمایه‌گذاران در چنین طرحی دست کم واگن به اندازه کافی موجود است.

با یک برآورد کلی می‌توان دریافت که مسافران این قطار چیزی حدود 6.5 میلیارد تومان بابت بلیت آن هزینه کرده‌اند؛ آن هم فقط برای یک سفر! آیا این ارقام به دولت هشدار حمایت و به بخش خصوصی چراغ سبز سرمایه‌گذاری نشان نمی‌دهد؟...

محمدحسین علی‌اکبری - گروه اقتصاد