مین، میراث جنگ در شهرهای مرزی

حسین شریعه۱۹ساله تازه‌ترین قربانی مین‌هایی است که سال‌هاست در خاک استان‌ها و شهرهای مرزی جاخوش کرده و با کوچک‌ترین تماسی جان می‌گیرند. حادثه روز چهارشنبه و زمانی رخ داد که حسین همراه با مادربزرگ حدود ۷۰ ساله و دو نوه‌اش در حال عبور از زمین‌های روستای نبعه بودند.
ابراهیم نیسی یکی ازهمسایه‌های حسین درباره حادثه به جام‌جم می‌گوید: «‌منطقه ما عشایرنشین و شغل بیشتر مردم دامداری است و برای همین دام‌های خود را برای چرا به مراتع می‌برند. حسین هم همراه حاجیه شویله و دو نوه پنج شش ساله‌اش عباس و جعفر شریعه سوار نیسان شدند تا سراغ گوسفندا‌ن‌شان بروند. وقتی به روستای نبعه رسیدند، یکدفعه نیسان روی مین ضدتانک رفت. حسین جانش را از دست داد، حاجیه شویله سرش زخمی شد و بچه‌ها هم دچار موج‌گرفتگی شدند. ما صدای انفجار را نشنیدیم و بچه‌ها با من تماس گرفتند و گفتند حسین با نیسان رفته روی مین و انفجار رخ داده است. جز بخشدار بستان هیچ‌کس به آنجا نرفت، حتی مین‌یاب هم نیامد و گفت باید نقشه منطقه را ببینم. خودمان رفتیم و جسد را آوردیم.»
به گفته نیسی، این منطقه پر از انواع مین است و سال‌های گذشته نظامیان تلاش کردند تا ناحیه را از مین‌های کاشته شده پاکسازی کنند اما مدتی است که دیگر این کار را انجام نمی‌دهند و همین باعث شده آمار تلفات چه کشته‌ها و چه زخمی‌ها بالا برود: «دو هفته پیش هم یک مین دیگر منفجر شد. به‌علت این‌که الان فصل بارندگی است، آن طرف ما که رمل است، در زمستان سرسبز می‌شود. بچه‌ها رفته بودند برای تفریح که مین منفجر شد و مجروح شدند. نمی‌دانم چرا دیگر برای پاکسازی نمی‌آیند. هرسال هم ماسه بادی‌ها بیشتر روی مین‌ها را می‌پوشاند و همین باعث می‌شود تا از چشم پنهان بماند و مردم ندانسته روی آن بروند. الان هم می‌ترسیم و جرات نمی‌کنیم وارد زمین‌های مین‌گذاری شده شویم. هیچ تابلوی هشداری هم نیست که مردم وارد محدوده خطر شوند. ای‌کاش نظامی‌ها باز هم به منطقه می‌آمدند و مین‌ها را خنثی می‌کردند. سال‌هاست که روستاییان زیادی در منطقه ما به خاطر برخورد با مین جان‌شان را از دست داده یا دچار نابینایی و قطع عضو شده‌اند.»