اول؛ ایمنی!

ایمنی در محیط کار:
خیلی از ساعات روز را در محیط کار می‌گذرانید، پس باید مراقب سلامتی خود باشید. حقیقت این است که هر محیط کاری، اصول ایمنی و اولیه خاص خود را دارد؛ کارگرها، پرستاران و معلم‌ها هر کدام باید اصول اولیه ایمنی خود را رعایت کنند، اصولی که کارفرما وظیفه دارد آنها را گوشزد کند؛ اما عموما، اصول اولیه ایمنی وجود دارد که در تمام مشاغل یکسان است.
هر محل کاری نیاز به کیف کمک‌های اولیه، سیستم اطفای حریق و کپسول آتش‌سوزی دارد. ایده‌آل این است که در محیط‌های کار یک کارشناس بهداشت و یک پرستار که به اصول اولیه سلامتی آشناست، حضور داشته باشد.
کابل‌ها، سیستم‌های برقی و انشعابات در محیط کار باید عایق و پوشش داشته باشند. در فضاهای باز و حفره‌ها هم باید از درپوش استفاده شود.
روشنایی در محیط کار مهم است. راهروها و پله‌ها باید نور کافی داشته باشند. در دفتر کار هم باید تجهیزات روشنایی و نورپردازی مناسب نصب شود.
میز و اتاق کار نباید شلوغ باشد. محیط کاری که شلوغ و نامرتب است، از ایمنی کمتری هم برخوردار است.
جمع‌آوری، دفع و حمل و نقل زباله‌ها باید به طور روزانه و مرتب انجام شود.
محل استراحت و خوردن غذا باید از محیط کار دور باشد.
توجه به نظافت در سرویس‌های بهداشتی مهم است. سرویس‌ها حتما باید آب سرد و گرم، دستمال یک بار مصرف و مواد بهداشتی داشته باشند.
تهویه در محیط کار ضروری است. باید هوای تازه و تمیز از محیط بیرون یا از سیستم تهویه به داخل ساختمان تأمین شود.
دمای محیط کار استاندارد، حداکثر 16 درجه سانتی‌گراد و حداقل 13 درجه سانتی‌گراد است.
سقوط و لغزش، از حوادثی است که کارمندان در محیط کار با آن خیلی مواجه می‌شوند؛ بنابراین در صورت دیدن مواد لغزنده روی زمین باید تمیز شود.
در صورت دیدن خرابی و مشکلی در سیستم‌های الکترونیکی و تجهیزات ساختمانی، باید به متخصص برای درست کردن مشکل اطلاع داد.
ایمنی در مدرسه:
بسیاری از حوادث درست زمانی روی می‌دهند که دانش‌آموزان در مدرسه هستند. بخشی از توجه به ایمنی در مدارس به عهده والدین مدرسه و بخشی دیگر هم به‌عهده خود دانش‌آموزان مدرسه است.
برای ساخت یک مدرسه اصول اولیه‌ای باید رعایت شود. این که مدرسه در محدوده شهری باشد، حوض و استخر نداشته باشد، به سیستم دفع فاضلاب و اطفای حریق هم مجهز باشد.
یک مدرسه خوب، نباید بیشتر از سه طبقه ارتفاع داشته باشد و مجهز به خروج اضطراری باشد.
طبق استاندارد جهانی، هر دانش‌آموز باید سرانه، حداقل باید ۲۵/۱ متر مربع سطح در محیط آموزش داشته باشد. حداکثر ابعاد قابل قبول برای کلاس درس ۸ متر طول و ۷ متر عرض است. ارتفاع سقف کلاس هم نباید از ۳ متر کمتر باشد.
در استقرار کلاس‌های مدارس، باید اولویت سنی و توانایی افراد مورد توجه قرار بگیرد. کلاس اولی‌ها عموما در طبقه همکف و کلاس مقاطع بالاتر، به ترتیب در طبقات بعدی هستند.
راه‌پله‌ها و درهای خروجی باید در وضعیتی باشند که بتوان به آسانی از آنها خارج شد.
حداکثر ارتفاع پله‌ها در مدارس ۱۸ سانتیمتر و حداقل عرض آن ۳۰ سانتی‌متر و طول آن ۳۰/۱ متر است. لبه پله‌ها باید مانع داشته باشد تا دانش‌آموزان سر نخورند.
تعداد دانش‌آموزان یک کلاس که فقط دارای یک خروجی است، نباید بیشتر از۵۰ نفر باشد.
برای محافظت جان دانش‌آموزان لازم است سیستم برق به کلید نشت‌یاب مجهز باشد.
هر مدرسه باید مجهز به اتاق خدمات بهداشتی باشد. اتاق خدمات بهداشتی عموما تجهیزات کامل جهت انجام فعالیت‌های بهداشتی و تغذیه‌ای و معاینات بهداشتی-درمانی دانش‌آموزان مانند: بیماریابی، بینایی‌سنجی، شنوایی‌سنجی و کمک‌های اولیه در مواقع بروز حادثه دارد. بهترین کار این است که کلاس‌های دوره‌ای ایمنی، کمک‌های اولیه و آشنایی با خاموش کردن آتش‌سوزی در مدرسه، برگزار شود.
اندازه بلندی و قد میزها، باید مطابق با سن و قد دانش‌آموزان باشد.
ایمنی در ترافیک:
هر سال تعداد زیادی در جاده‌های کشور، جان خودشان را از دست می‌دهند. جالب اینجاست که با رعایت نکات کوچکی می‌توان این آمار را کم کرد. حالا فرقی هم ندارد در داخل شهر یا در بیرون شهر، رانندگی می‌کنید.
راننده‌ها:
به تابلوهای راهنمایی و رانندگی توجه کنید. اگر علائم راهنمایی و رانندگی را فراموش کرده‌اید، ایرادی ندارد، دوباره مطالعه کنید.
حتی اگر خیلی هم عجله دارید، در پیچ جاده سبقت نگیرید، از روی پل‌ها با احتیاط عبور کنید و در بین خطوط برانید. سرعت غیر مجاز و سبقت گرفتن دلایل تصادف در جاده‌ها هستند.
صداها همیشه هشداردهنده‌اند. اگر در زمان رانندگی، صداهای عجیب و غریب به گوشتان می‌رسد، پس به تعمیرکار مراجعه کنید.
در ماشینتان آب و کپسول اطفای حریق داشته باشید. در زمان آتش‌سوزی یا جوش آوردن ماشین، باید ماشین را به کناری بزنید و خاموشش کنید. اگر موتور آتش گرفته، یکباره کاپوت را بالا ندهید. ممکن است صدمه ببینید.
کمربند ایمنی را ببندید، این کار هم باعث می‌شود که جریمه نشوید و هم این که در برابر مواد حساس ایمن بمانید. همه سرنشینان باید کمربند را ببندند.
اگر مجبورید از قرص خاصی استفاده کنید که خواب‌آور است، قید رانندگی را بزنید. در زمان خواب‌آلودگی نرانید. بعد از هر دو ساعت رانندگی، ده دقیقه استراحت کنید. قبل از رانندگی، خوب استراحت کنید.
عابران پیاده:
فکر نکنید که تنها راننده‌ها باید قوانین راهنمایی و رانندگی را رعایت کنند، گاهی عابران پیاده باعث تصادف می‌شوند، بنابراین از خطوط خط کشی، پل‌های هوایی و زیرگذرها عبور کنید. چراغ سبز برای عبور است، پس در زمانی که راننده‌ها اجازه تردد دارند، شما از خیابان عبور نکنید.
شب‌ها که می‌خواهید از خیابان عبور کنید، بهتر است از لباس‌های روشن استفاده کنید.
ایمنی در ورزش:
اگر اهل ورزش هستید و به سلامت خود توجه می‌کنید، باید نکات ایمنی ورزشی را هم درنظر بگیرید.
اگر بیرون از خانه ورزش می‌کنید، در روزهای سرد مراقب باشید. با سرد و گرم شدن بدنتان به‌راحتی سرما می‌خورید. در روزهای آلوده در هوای باز ورزش نکنید.
لباس ورزشی‌تان نباید پلاستیکی و تنگ باشد. باید سبک و راحت باشد. اگر بازو یا زانویتان درد می‌کند، از زانوبند و بازوبند استفاده کنید.
از کفش مناسب استفاده کنید. کفشی که در آن احساس فشار می‌کنید، مناسب نیست. کفش کتانی باید لژ داشته باشد، کف آن منعطف باشد، فشار روی کفش را تحمل کند و نیروهای وارد بر پا را هم کم کند. از کفش سنگین استفاده نکنید.
قبل از شروع حرکات ورزشی، به اصطلاح گرم کنید. پنج تا ده دقیقه وقت دارید تا با انجام حرکات هوازی، جریان خونتان را بالا ببرید. بعد از تمام شدن ورزشتان هم به اصطلاح سرد کنید. سرد کردن، کاهش ضربان قلب و بازگشت ریتم تنفسی به حالت عادی است.
تنوع داشته باشید. یک حرکت ورزشی را چندین بار انجام ندهید، با این کار به عضله‌ای که بیشتر درگیر شده، آسیب می‌رسانید.
در زمان ورزش کردن حتما آب بنوشید. اگر این کار را نکنید، ممکن است بدن بدون آب شود یا حتی گرمازده شوید. 15 دقیقه قبل از شروع تمریناتتان، دو فنجان آب بخورید و هر 15 تا 20 دقیقه یک بار هم آب بنوشید.
این طبیعی است که بعد از انجام یک حرکت ورزشی، احساس درد کنید، اما اگر دردی در طول تمرین یا بلافاصله پس از انجام تمرین حس کردید، به پزشک مراجعه کنید.
هوشمندانه ورزش کنید. زمان و شدت تمرینات ورزشی را به تدریج افزایش دهید. با برنامه‌ریزی خود را به چالش بکشید.
در حد توان بدنی‌تان حرکت بدنی را انجام دهید. اگر می‌خواهید حرکتی را تغییر دهید با مربی یا متخصص ورزشی‌تان مشورت کنید. اگر مشکل تنفسی دارید یا از بیماری خاصی رنج می‌برید، حرکات ورزشی استفاده کنید که مناسب شما باشند.

توجه به نکات پس از ایمنی هم می‌تواند در سبک زندگی ایمن داشتن، کمک کند
125خودت باش

درست است که توجه به اصول اولیه ایمنی می‌تواند کاهش‌دهنده حوادث باشد، اما «حادثه هیچ وقت خبر نمی‌دهد.» بنابراین در وقوع حادثه هم باید اصول ایمنی را به کار گرفت.
هر شغلی که دارید، در هر محیطی که هستید، اگر کمک‌های اولیه و احیای بیمار بدانید، می‌توانید فردی را نجات دهید. ایمنی اما حکم می‌کند که اگر نمی‌توانید کاری کنید، در حوادث شرکت نکنید و به فرد آسیب‌زده دست نزنید. کار را به کاردان بسپارید.
دانستن شماره‌های ضروری مانند 115 اورژانس، 125 آتش‌نشانی، 134 هواشناسی، 120 پلیس راه، 112هلال‌احمر، می‌تواند در مواقع اضطراری کمک کند.
خود، خانواده، ساختمان و ماشینتان را بیمه کنید. یک بعد توجه به ایمنی، بعد اقتصادی است. بیمه حوادث و عمر برای پیشگیری از حوادث است. به خاطر داشته باشید در کشوری زندگی می‌کنید که هر سال، شاهد بلایای طبیعی زیادی است و شما با بیمه کردن خودتان می‌توانید جلوی بسیاری از عواقب حوادث و ضرر مالی را بگیرید.

لیلا شوقی

روزنامه نگار