بیماری های مقاربتی STD و آزمایش های تشخیصی

بیماری‌های مقاربتی (STDs)که به عنوان عفونت‌های مقاربتی (STIs) نیز شناخته می‌شوند، معمولاً توسط باکتری‌، ویروس و انگل ها ایجاد می‌شوند و در طول تماس جنسی از طریق آلت تناسلی، واژن، مقعد یا دهان از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شوند.

کد خبر: ۱۴۲۱۱۶۳

علائم STDs/STIs بین افراد بسته به علت آن متفاوت است و بسیاری از افراد ممکن است علائم را تجربه نکنند. بسیاری از بیماری های مقاربتی، پیامدهای سلامتی قابل توجهی دارند. به عنوان مثال، برخی از بیماری های مقاربتی نیز می توانند خطر ابتلا و انتقال HIV/AIDS را افزایش دهند و همچنین می توانند باعث مشکلات سلامتی طولانی مدت، به ویژه در زنان و نوزادان شوند. بیماری های مقاربتی در صورت تشخیص زودهنگام می توانند با موفقیت درمان شوند. داده ها نشان می دهد که بیماری های مقاربتی روزانه بیش از یک میلیون نفر را مبتلا می کنند.

علائم بیماری های مقاربتی (STD) چیست؟

بیماری های مقاربتی ممکن است علائمی ایجاد نکنند یا گاها دارای علائم خفیفی باشند. بنابراین این احتمال وجود دارد که فرد حامل عفونت باشد و در طول رابطه جنسی آن را به شرکای جنسی خود انتقال دهد.
اگر علائم وجود داشته باشد، می تواند شامل موارد زیر باشد:

     ترشح غیرمعمول از آلت تناسلی یا واژن
     زخم یا زگیل در ناحیه تناسلی
     تکرر ادرار یا ادرار دردناک
     خارش و قرمزی در ناحیه تناسلی
     تاول یا زخم در داخل یا اطراف دهان
     بوی غیر طبیعی واژن
     خارش مقعد، درد یا خونریزی
     درد شکم
     تب

انواع رایج بیماری های مقاربتی

کلامیدیا

کلامیدیا شایع ترین بیماری مقاربتی گزارش شده در ایالات متحده است که هم مردان و هم زنان را مبتلا می کند و باعث ایجاد عوارض جدی در زنان می شود. عفونت با کلامیدیا باعث ترشح غیرطبیعی دستگاه تناسلی و سوزش همراه با ادرار می گردد. اگرچه، بسیاری از افراد مبتلا به کلامیدیا علائم کمی دارند یا علائمی ندارند اما در صورت تشخیص، این بیماری با آنتی بیوتیک قابل درمان است. اگر کلامیدیا در زنان درمان نشود منجر به بیماری التهابی لگن (PID)، بارداری خارج از رحم و ناباروری می شود. کلامیدیا می تواند وارد روده شود و رکتوم را تحت تاثیر قرار دهد. زنان باردار مبتلا به کلامیدیا می توانند در بدو تولد عفونت را به نوزاد منتقل کنند. کلامیدیا باعث عفونت چشم یا ذات الریه در نوزاد می شود.

تب خال ناحیه تناسلی یا HSV

عفونت تبخال تناسلی توسط ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) ایجاد می شود. علائم شامل تاول های دردناک یا زخم های باز در ناحیه تناسلی می باشد. احساس سوزن سوزن شدن یا سوزش در پاها، باسن یا ناحیه تناسلی ممکن است درست قبل از ظاهر شدن تاول ها اتفاق بیفتد. زخم های تبخال معمولاً در عرض چند هفته ناپدید می شوند. ویروس تبخال توانایی نهفتگی در بدن را دارد و زخم ‌ها ممکن است دوباره عود کنند. هیچ درمانی برای HSV وجود ندارد، اما دارو می تواند شیوع بیماری را کوتاه کرده و علائم را کاهش دهد. HSV می تواند از دهان به اندام تناسلی در طول رابطه جنسی دهانی منتقل شود. حتی اگر فرد تاول قابل مشاهده ای نداشته باشد می تواند ویروس را به شریک های جنسی منتقل کند. HSV همچنین می تواند در زمان زایمان به نوزاد سرایت کند و باعث عفونت بسیار شدید در نوزاد شود.

سیفلیس

اولین علامت سیفلیس، یک زخم باز بدون درد است که معمولاً روی آلت تناسلی، واژن یا روی پوست اطراف اندام ‌های جنسی ظاهر می‌شود. سیفلیس درمان نشده، ممکن است وارد مراحل پیشرفته تری از بیماری شود. عوارض ناشی از سیفلیس شامل ضایعات پوستی و به مرور زمان مشکلات قلبی و آسیب به سیستم عصبی مرکزی است. سیفلیس را می توان با آنتی بیوتیک درمان کرد. اگر یک زن باردار مبتلا به سیفلیس درمان نشده باشد، این بیماری می تواند مشکلات خطرناک و حتی کشنده ای را برای نوزاد ایجاد کند.
نحوه تأثیر سیفلیس مادرزادی بر نوزاد، بستگی به مدت زمان ابتلای مادر به این بیماری دارد و اینکه آیا عفونت درمان شده است یا نه. سیفلیس می تواند باعث سقط جنین، مرده زایی یا مرگ نوزاد در مدت کوتاهی پس از تولد شود. بر اساس آمار منتشر یافته در CDC، حدود 2 نوزاد از هر 5 نوزادی که از زنان مبتلا به سیفلیس درمان نشده متولد می شوند، ممکن است مرده به دنیا بیایند یا در اثر عفونت در دوران نوزادی بمیرند.

سوزاک

سوزاک باعث ترشح از واژن یا آلت تناسلی و یا ایجاد درد هنگام ادرار می شود. این بیماری شایع ترین و جدی ترین عوارض را در زنان ایجاد می کند. عوارض سوزاک شامل بیماری التهابی لگن یا PID، بارداری خارج از رحم و ناباروری می باشد. سوزاک همچنین می تواند به داخل روده منتقل شود و رکتوم را تحت تاثیر قرار دهد. سوزاک در زمان زایمان می تواند به نوزاد سرایت کند و باعث عفونت شدید چشم در نوزاد شود. این بیماری در صورت تشخیص با آنتی بیوتیک قابل درمان است.

ویروس ایدز یا HIV

HIV ویروسی است که توانایی بدن برای مبارزه با عفونت را از بین می برد. افراد مبتلا به HIV ممکن است برای مدت طولانی پس از عفونت احساس بیماری نکنند. اما اگر به موقع تشخیص داده نشود و درمان نشود، در نهایت احتمال ابتلا به بسیاری از بیماری‌های تهدید کننده زندگی و انواع خاصی از سرطان، بسیار زیاد است. این ویروس اغلب در طول فعالیت جنسی و همچنین از طریق سرنگ ها یا تجهیزات مشترک برای تزریق مواد مخدرمنتقل می شود. HIV می تواند در دوران بارداری، زایمان و از طریق شیردهی به کودک منتقل شود. CDC می گوید، اگر در اوایل بارداری بدانید که HIV مثبت هستید ، می توانید با درمان زود هنگام احتمال انتقال ویروس به کودک را تا حد زیادی کاهش دهید.

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

HPV یک بیماری شایع مقاربتی است. این ویروس می تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی (کاندیلوم) شود. زگیل ها می توانند در نواحی داخلی یا خارجی اندام تناسلی رخ دهند و علاوه بر رابطه جنسی از طریق پوست هم منتقل می شوند. بسیاری از انواع HPV هیچ علائمی ایجاد نمی کنند، بنابراین ممکن است فرد از آلودگی خود مطلع نشود. در بیشتر موارد، ویروس از بین می رود و مشکلات سلامتی بیشتری ایجاد نمی کند. اما اگر ویروس ماندگار شود، سلول‌های طبیعی می‌توانند تغییر کرده و غیرطبیعی شوند. زنان مبتلا به عفونت HPV با انواع پرخطر مانند HPV 16 و HPV 18 بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم هستند. تست پاپ اسمیر می تواند عفونت HPV و همچنین سلول های غیرطبیعی دهانه رحم را تشخیص دهد. واکسن HPV در برابر انواع HPV که باعث اکثر سرطان های دهانه رحم می شوند محافظت می کند. با درمان زگیل تناسلی، ویروس در بدن باقی می ماند و زگیل می تواند دوباره ظاهر شود. اگر یک زن باردار تعداد زیادی زگیل تناسلی داشته باشد و زگیل ها کانال زایمان را مسدود کنند، در این صورت زن نیاز به سزارین خواهد داشت.

سایر بیماری هایی که ممکن است از طریق جنسی منتقل شوند عبارتند از:

     هپاتیت
     واژینوز باکتریال
     شانکروئید
     عفونت سیتومگالوویروس
     گرانولوم اینگویناله (دونوانوز)
     لنفوگرانولوم ونرئوم
    مولوسکوم کونتاجیوزوم
     شپش ناحیه تناسلی
     گال
     تریکومونیازیس
عفونت های قارچی واژن

بیماری های مقاربتی (STD) چگونه تشخیص داده می شوند؟

افرادی که از لحاظ جنسی فعال می باشند، باید با پزشک در مورد خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی و انجام آزمایش های تشخیصی مشورت کنند. این امر، به ویژه مهم است زیرا بسیاری از بیماری های مقاربتی معمولاً علائمی ایجاد نمی کنند.
برخی از بیماری های مقاربتی ممکن است در طول معاینه فیزیکی یا از طریق معاینه میکروسکوپی زخم یا مایع برداشته شده از واژن، آلت تناسلی یا مقعد تشخیص داده شوند. آزمایش خون می تواند انواع دیگر بیماری های مقاربتی را تشخیص دهد.

تست عفونت های مقاربتی

بیماری‌های مقاربتی همیشه علائمی ایجاد نمی‌کنند، حتی اگر فرد سالم به نظر آید، ممکن است حامل عفونت باشد و آن را گسترش دهد. بنابراین، انجام آزمایش غربالگری STD ضروری است. غربالگری نوعی آزمایش است که برای افرادی که علائمی ندارند انجام می شود.
در حالی که همه افراد فعال جنسی ممکن است به STD مبتلا شوند، انجام آزمایش، بیشتر برای افرادی توصیه می شود که در یک یا چند دسته از گروه های پرخطر زیر قرار می گیرند:
ü زنان زیر 25 سال که از نظر جنسی فعال هستند. کارشناسان توصیه می کنند که زنان در این گروه سنی هر سال آزمایش کلامیدیا و آزمایش سوزاک انجام دهند. زنان 25 ساله و بالاتر، باید در صورت داشتن شریک جنسی جدید و یا داشتن شریک جنسی که به بیماری مقاربتی مبتلا شده است، آزمایش شوند.

زنان 21 سال و بالاتر. زنان در این گروه سنی برای بررسی تغییرات دهانه رحم باید آزمایش پاپ اسمیر را انجام دهند که شامل تغییرات پیش سرطانی است که می تواند توسط HPV (ویروس پاپیلومای انسانی) ایجاد شود.

زنان حامله. زنان باردار معمولاً برای HIV، هپاتیت B، کلامیدیا و سیفلیس آزمایش می شوند. زنان باردار با عوامل خطر خاص ممکن است برای سوزاک و هپاتیت C نیز آزمایش شوند.

مردان و زنان فعال جنسی که رابطه جنسی محافظت نشده دارند و در روابط تک همسری نیستند.

افرادی که بدون کاندوم رابطه جنسی دارند باید به طور منظم از نظر HIV و سایر بیماری های مقاربتی طبق توصیه پزشک آزمایش شوند.

مردان همجنسگرا. در مقایسه با سایر گروه ها، بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی هستند. این گروه باید حداقل سالی یک بار از نظر سیفلیس، کلامیدیا، سوزاک و HIV آزمایش شوند. مردانی که چندین همسر دارند ممکن است از آزمایش های مکرر بهره مند شوند.

افراد مبتلا به HIV. اگر اچ آی وی دارید، در معرض خطر ابتلا به بیماری مقاربتی دیگری هستید. افراد این گروه باید از نظر سیفلیس، سوزاک و تبخال آزمایش شوند. معمولاً آزمایش کلامیدیا نیز توصیه می شود.

افرادی که از داروهای تزریقی استفاده می کنند. استفاده از سوزن های مشترک افراد را در معرض خطر ابتلا به HIV قرار می دهد. انجام منظم آزمایش HIV برای این گروه توصیه می شود.

در طول آزمایش STD چه اتفاقی می افتد؟

بسته به نوع عفونت ، ممکن است یکی از انواع آزمایشات زیر را انجام دهید:

آزمایشات خون

برای تشخیص سیفلیس، هپاتیت، HIV و گاهی تبخال استفاده می شود.
در طول آزمایش، یک متخصص مراقبت های بهداشتی با استفاده از یک سوزن کوچک از رگ بازوی شما نمونه خون می گیرد. پس از وارد کردن سوزن، مقدار کمی خون در یک لوله آزمایش یا ویال جمع آوری می شود.

آزمایشات ادرار

برای تشخیص تریکومونیازیس و گاهی سوزاک استفاده می شود.
در طول آزمایش، طبق دستور پزشک، نمونه ادرار استریل را در یک ظرف مخصوص آزمایش ارائه می دهید.

تست های سواب

برای تشخیص HPV، کلامیدیا، سوزاک و تبخال استفاده می شود.
در طول آزمایش، یک متخصص مراقبت های بهداشتی از یک سواب مخصوص برای نمونه برداری از محل عفونت استفاده می کند. در زنان، از واژن یا دهانه رحم نمونه برداری می شود. در مردان، از آلت تناسلی یا مجرای ادرار، لوله ای که ادرار را از بدن خارج می کند، نمونه برداری انجام می شود.

آزمایش مایع نخاعی یا پونکسیون کمری

این یک آزمایش STD است که اغلب در مرحله پیشرفته سیفلیس و یا اگر عفونت تبخال بر مغز یا نخاع شما تأثیر گذاشته باشد تجویز می گردد.
برای انجام این آزمایش، متخصص مراقبت های بهداشتی یک داروی بی‌حسی را به پشت بدن فرد تزریق می‌کند، بنابراین در طول انجام نمونه برداری هیچ دردی احساس نخواهد شد.
هنگامی که ناحیه بی حس شد، یک سوزن نازک و توخالی بین دو مهره در پایین ستون فقرات وارد می شود. سپس مقدار کمی مایع را برای آزمایش برداشته می شود.

کیت های تست خانگی برای چندین بیماری مقاربتی از جمله کلامیدیا، سوزاک، سیفلیس، تریکومونیازیس و هپاتیت C موجود است.

آزمایش کلامیدیا

نام های دیگر: Chlamydia NAAT یا NAT، Chlamydia/GC STD Panel

آزمایش کلامیدیا به جلوگیری از گسترش بیماری و مشکلات پایدارکمک می کند.
همچنین با انجام آزمایش، اقدامات لازم برای محافظت در برابر ابتلا به کلامیدیا انجام می گردد.
بهتر است 24 ساعت قبل از انجام آزمایش از مصرف آنتی بیوتیک ها، دوش گرفتن یا استفاده از کرم های واژینال خودداری شود، همچنین دو ساعت قبل از انجام آزمایش برای جلوگیری از نتیجه منفی کاذب از ادرارکردن پرهیز شود.

آزمایش کلامیدیا به دنبال باکتری کلامیدیا در نمونه مایع بدن می‌گردد و اغلب با استفاده از نمونه ادرار یا سواب مایع جمع آوری شده از محل عفونت احتمالی انجام می شود.
اگر نتیجه آزمایش مثبت باشد، برای درمان عفونت، آنتی بیوتیک تجویز می شود.
سه ماه پس از اتمام درمان، به دلیل رایج بودن عفونت های مکرر کلامیدیا، تکرار آزمایش ضروری است.

آزمایش واژینوز باکتریایی

نام های دیگر: تست pH واژن، تست KOH، تست اسمیر واژینال یا وت مانت

واژینوز باکتریایی (BV) چیست؟

واژینوز باکتریایی (BV) یک عفونت باکتریایی در واژن است. یک واژن سالم حاوی تعادلی از باکتری های "خوب" (سالم) و "مضر" (ناسالم) است. به طور معمول باکتری های خوب، نوع مضر را تحت کنترل نگه می دارند.عفونت BV زمانی اتفاق می افتد که تعادل طبیعی واژن به هم ریخته شود و باکتری های مضر بیشتری نسبت به باکتری های خوب رشد کنند. آزمایش BV نمونه ای از ترشحات واژن (مایع خارج شده از واژن) را برای بررسی باکتری های مضر بررسی می کند.

24 ساعت قبل از آزمایش، معمولاً باید از موارد زیر اجتناب کنید:

     استفاده از تامپون
     دوش (شستشوی واژن با آب یا مایعات دیگر)
     استفاده از کرم ها یا داروها در واژن
     داشتن رابطه جنسی واژینال

راه های مختلفی برای بررسی نمونه ترشحات واژن برای علائم BV وجود دارد:

با استفاده از میکروسکوپ. به این آزمایش «اسمیر واژینال» یا «وت مانت» می گویند. نمونه بر روی یک لام شیشه ای تهیه می شود و زیر میکروسکوپ از نظر وجود باکتری، گلبول های سفید و سایر سلول هایی که نشانه عفونت هستند بررسی می شود.

بررسی بو. به این آزمایش "آزمون بو" می گویند. نمونه با یک ماده شیمیایی مخلوط می شود تا مشخص شود که آیا بوی قوی و ماهی می دهد که نشانه BV است.

تست PH واژن. این آزمایش اسیدیته نمونه را بررسی می کند. اسیدیته بالا نشانه BV است. اما آزمایش pH به تنهایی نمی تواند BV را تشخیص دهد، بنابراین با آزمایش های دیگر استفاده می شود.

تست PCR. این آزمایش نمونه شما را از نظر مواد ژنتیکی از باکتری های مضر بررسی می کند. به اندازه سه تست دیگر استفاده نمی شود، زیرا گران تر است.

نتایج غیرطبیعی آزمایش به معنای ابتلا به عفونت باکتریایی است.

آزمایش سوزاک

نام‌های دیگر: تست GC، تست پروب DNA سوزاک، تست تقویت اسید نوکلئیک سوزاک (NAAT)، کشت GC

آزمایش سوزاک نشانه ‌های باکتری سوزاک را در نمونه‌ای از مایع بدن جستجو می‌کند. مایع مورد استفاده به نوع آزمایش سوزاک و محل عفونت بستگی دارد.

نمونه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

         ادرار ( ادرار کردن )
         مجرای ادرار (لوله ای که ادرار را در مردان و زنان از بدن خارج می کند)
         دهانه رحم (قسمت پایینی رحم)
         واژن
         گلو
         رکتوم (آخرین قسمت روده که به مقعد متصل می شود)

نتیجه آزمایش منفی (یا طبیعی) سوزاک به این معنی است که عفونت سوزاک در نمونه یافت نشده است. اما سوزاک را رد نمی کند. بعد از ابتلا به سوزاک، ممکن است هفته ها طول بکشد تا نتیجه آزمایش مثبت شود. بنابراین، این امکان وجود دارد که آزمایش خیلی زود پس از قرار گرفتن در معرض باکتری انجام شده باشد.

آزمایش سوزاک می تواند به تشخیص زودهنگام بیماری کمک کند تا قبل از ایجاد مشکلات سلامتی پایدار یا سرایت آن به دیگران، درمان انجام شود.

آزمایش تبخال تناسلی (HSV)

نام های دیگر: کشت هرپس، کشت ویروسی هرپس سیمپلکس، آنتی بادی HSV-1، آنتی بادی HSV-2، HSV DNA

آزمایشات HSV به دنبال علائم ویروس هرپس سیمپلکس معمولاً در نمونه خون یا مایع زخم هستند. دو نوع اصلی HSV وجود دارد و آزمایش می تواند نوع HSV را مشخص کند.
HSV-1 معمولاً باعث تبخال دهان می شود که می تواند منجر به تبخال روی یا اطراف دهان شود.

HSV-2 شایع ترین علت تبخال تناسلی است و همچنین می تواند به دهان سرایت کند و باعث تبخال دهان شود. تبخال تناسلی ممکن است در صورت برقراری رابطه جنسی دهانی با فردی که تبخال تناسلی ناشی از HSV-2 داشته باشد، اتفاق بیفتد.

چند نوع تست HSV وجود دارد:

آزمایش سواب، نمونه ای از مایع را از زخم می گیرند که ممکن است برای انجام موارد زیر استفاده شود:

انجام کشت ویروس ، سلول‌های نمونه در آزمایشگاه رشد می‌کنند و سپس از نظر HSVبررسی می‌شوند.
آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR). این آزمایش به دنبال ترکیبات ژنتیکی از HSV در نمونه می‌گردد.
آزمایش خون به دنبال آنتی بادی های HSV در نمونه خون است. آنتی بادی‌های HSV پروتئین‌هایی هستند که سیستم ایمنی بدن شما آن‌ها را برای مبارزه با ویروس ایجاد می‌کند. بدن شما آنتی بادی های مختلفی برای HSV-1 و HSV-2 می سازد. این آزمایش زمانی انجام می شود که زخم ندارید.
درمان قطعی برای HSV وجود ندارد، اما داروها می توانند به مدیریت شیوع بیماری کمک کنند. HSV معمولاً هیچ مشکل عمده ای برای سلامتی ایجاد نمی کند. اما افراد باردار، ویروس را به کودک منتقل می کنند. این می تواند منجر به یک عفونت خطرناک در کودک شود. در موارد نادر، HSV می تواند مغز و نخاع شما را آلوده کند و باعث بیماری جدی شود.
نتایج آزمایش منفی یا طبیعی HSVبه این معنی است که نشانه‌هایی از ویروس تبخال در نمونه یافت نشده است و احتمال ابتلا به عفونت HSV وجود ندارد. اگر آزمایش خون برای آنتی‌بادی‌های HSV انجام شده باشد ، ممکن است نتیجه منفی دیده شود، به این دلیل که بدن انسان تا سه ماه طول می کشد تا آنتی بادی های HSV بسازد. اگر خیلی زود پس از شروع عفونت آزمایش خون انجام شود ممکن است نتیجه آزمایش هیچ آنتی بادی را نشان ندهد.
نتایج آزمایش مثبت/غیر طبیعی به این معنی است که علائم HSV در نمونه یافت شده است. اگر آزمایش خون بیانگر آنتی بادی در بدن باشد ، آنتی بادی ها ممکن است از یک عفونت فعال در حال حاضر یا عفونت گذشته باشد.

آزمایش سیفلیس

نام‌های دیگر: واکنش سریع پلاسما (RPR)، آزمایشگاه تحقیقاتی بیماری‌های مقاربتی (VDRL)، تست جذب آنتی‌بادی فلورسنت ترپونمال (FTA-ABS)، سنجش آگلوتیناسیون (TP-PA)، میکروسکوپ میدان تاریک
سیفلیس معمولاً دارای چندین مرحله است و هر مرحله دارای علائم و نشانه های متفاوتی است که می تواند هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها ادامه داشته باشد.
سفلیس در مراحل اولیه عفونت به راحتی قابل درمان است و اگر درمان نشود می تواند باعث آسیب جدی و دائمی به سلامت افراد شود. در موارد نادر، سیفلیس درمان نشده حتی می تواند منجر به مرگ شود. آزمایش‌های سیفلیس می‌توانند به تشخیص عفونت در مراحل اولیه کمک کنند، زمانی که درمان آن راحت‌تر است. یافتن و درمان زودهنگام عفونت نیز می تواند از گسترش سیفلیس به دیگران جلوگیری کند.
آزمایش سیفلیس با جستجوی آنتی بادی های خاص در خون شما، سیفلیس را غربال و تشخیص می دهد.

آزمایشات غربالگری سیفلیس معمولاً شامل موارد زیر است:

واکنش سریع پلاسما (RPR) که یک آزمایش خون است.
آزمایش (VDRL) که می تواند بر روی خون یا مایع نخاعی انجام شود.
اگردر نتیجه آزمایش غربالگری آنتی بادی‌های مرتبط با عفونت‌های سیفلیس یافت شود، برای تأیید اینکه آیا فرد به سیفلیس مبتلا است یا خیر، به انجام آزمایش دوم نیاز است.
معمولاً آزمایش دوم به دنبال آنتی‌بادی‌هایی است که سیستم ایمنی بدن فقط برای مبارزه با سیفلیس می‌سازد. اگر این آنتی بادی ها مشاهده گردد، به این معنی است که فرد به عفونت سیفلیس مبتلا شده است یا عفونت سیفلیسی داشته که در گذشته درمان شده است.

آزمایشات رایج برای بررسی آنتی بادی های سیفلیس عبارتند از:

     سنجش آگلوتیناسیون ذرات ترپونما پالیدوم (TP-PA)
     تست جذب آنتی بادی ترپونمال فلورسنت (FTA-ABS).
     سنجش میکروهماگلوتیناسیون برای آنتی بادی های (T.pallidum (MHA-TP
     سنجش هماگلوتیناسیون( T. pallidum (TPHA
     ایمونواسی آنزیم (T. pallidum (TP-EIA
     سنجش ایمنی شیمیایی لومینسانس (CLIA)

در هر مرحله، سیفلیس می تواند بر مغز، نخاع و اعصاب آسیب وارد کند اگر علائم نشان دهد که سیفلیس ممکن است بر مغز و سیستم عصبی تأثیر گذاشته باشد، پزشک ممکن است آزمایش سیفلیس مایع مغزی نخاعی (CSF) را درخواست کند.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها توصیه می کند که همه افراد باردار در اولین ویزیت قبل از تولد آزمایش سیفلیس انجام دهند. در زنان بارداری که احتمال ابتلا به سیفلیس بیشتر است باید در هفته 28 بارداری و در زمان زایمان مجددا آزمایش شوند.
اگر نتایج آزمایش غربالگری منفی (طبیعی) باشد، به این معنی است که احتمالاً عفونت سیفلیس ندارید. اما پس از آلوده شدن، آنتی بادی ها ممکن است چند هفته طول بکشد تا ایجاد شوند. بنابراین ممکن است به آزمایش غربالگری دیگری نیاز باشد.

آزمایش تریکومونیازیس

نام های دیگر: T. vaginalis، Trichomonas vaginalis testing، wet prep
آزمایش تریکومونیازیس معمولاً به دنبال انگل در نمونه‌ای از مایع بدن است که از ناحیه عفونی سواب گرفته شده است. در زنان، عفونت معمولا در واژن و در مردان، عفونت معمولاً در مجرای ادرار است.

در بیشتر موارد، اولین آزمایش برای تریکومونیازیس، نمونه ای از مایع بدن را زیر میکروسکوپ بررسی می کند تا انگل ها را جستجو کند. نتیجه منفی به این معنی است که هیچ انگلی در نمونه شما دیده نشده است. اما نتایج میکروسکوپ همیشه دقیق نیستند. بنابراین به انجام آزمایش های دقیق تری برای بررسی نمونه نیاز است. این آزمایش ها شامل:

تست های تقویت اسید نوکلئیک (NAATs). این آزمایش ها به دنبال ترکیبات ژنتیکی از انگل هایی هستند که باعث تریکومونیازیس می شوند.

آزمایشات آنتی ژن سریع این آزمایشات فقط بر روی نمونه های مایع واژن انجام می شود. آنها به دنبال پروتئین های خاصی به نام آنتی ژن، از انگل می گردند. آزمایشات آنتی ژن سریع را می توان در مطب پزشک انجام داد. نتایج معمولاً در کمتر از 15 دقیقه آماده می شوند.

انجام کشت. برای این آزمایش، نمونه به آزمایشگاه فرستاده می شود، جایی که سلول ها تا یک هفته رشد می کنند. سپس نمونه زیر میکروسکوپ بررسی می شود. اگر نمونه دارای انگل باشد، اکنون تعداد بیشتری از آنها وجود خواهد داشت، بنابراین پیدا کردن آنها آسان تر خواهد بود.

آنتی بیوتیک ها می توانند بیماری های مقاربتی ناشی از باکتری ها یا انگل ها را درمان کنند. هیچ درمانی برای بیماری‌های مقاربتی ناشی از ویروس‌ها وجود ندارد، اما داروها اغلب می‌توانند به کاهش علائم و کاهش گسترش عفونت کمک کنند.
استفاده صحیح از کاندوم های لاتکس خطر ابتلا یا انتشار بیماری های مقاربتی را تا حد زیادی کاهش می دهد، اما به طور کامل از بین نمی برد.
واکسن هایی برای پیشگیری از HPV و هپاتیت B وجود دارد.

انجام پنل STD در آزمایشگاه پاتوبیولوژی و ژنتیک جردن

در آزمایشگاه پاتوبیولوژی و ژنتیک جردن، پنل STD با دو روش Real Time PCR و هیبریداسیون بر روی نمونه های ادرار، پاپ اسمیر، Semen و نمونه مجرا قابل انجام می باشد.
در این آزمایش 11 پاتوژن به شرح زیر بررسی می شوند :

کلامدیا تراکوماتیس، لنفوگرانولوما ونروم، HSV1، HSV2، نایسریاگونوراه، مایکوباکتریوم جنیتالیوم، تریکوموناس واژینالیسم، اوراپلاسما پاروم، اروپلاسما اوره لیتیکوم، مایکوپلاسما هومینیس، تریپانوپالیدوم .
لازم به ذکر است که مدت زمان جوابدهی پنل STD در آزمایشگاه جردن، 3 روز کاری می باشد.

گرد آورنده: آزمایشگاه جردن