مثلث فلاکت نتانیاهو

محصول این شکست از یک سو، ایجاد ابربحران‌های راهبردی و داخلی در اراضی اشغالی و از سوی دیگر، انهدام منظومه اسرائیل و متحدانش است. بی‌دلیل نیست که بسیاری از استراتژیست‌های حوزه روابط بین‌الملل، جنگ غزه را نقطه عطفی در تاریخ تحولات منطقه، آن هم به ضرر رژیم اشغالگر و موجودیت آن تفسیر کرده‌اند.
جامعه بین‌الملل و بسیاری از صهیونیست‌ها به این نتیجه دست یافته‌اند که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی مصمم است به هر قیمتی در قدرت باقی بماند و مهم نیست تلاش‌هایش برای تضعیف استقلال دستگاه قضایی، شبانه‌روز معترضان را به خیابان‌ها بکشاند و با تهدید سربازان به تحریم سربازی به دلیل اعتراض، ساختار نظامی را تضعیف کند. مهم نیست با نخست‌وزیری وی رژیم صهیونیستی هفتم اکتبر ۲۰۲۳ میلادی در اساسی‌ترین مسئولیت خود، یعنی حمایت از شهروندانش شکست خورد.
 

اهدافی که هرگز محقق نخواهد شد
هدف دوم نتانیاهو، یعنی بازگرداندن همه‌ گروگان‌ها به خانه نیز زیر سؤال است. سوابق نشان می‌دهد، از میان بیش از یک‌صد گروگان آزاد شده‌ به دست حماس‌، فقط دو نفر به‌وسیله ارتش صهیونیستی نجات یافته‌اند. این آمار از تعداد گروگان‌هایی که ارتش صهیونیستی در حین فرار کشته (سه نفر) نیز کمتر است. دیپلماسی و نه بمباران، راه مؤثرتر برای پایان دادن به فلاکت اسیران و خانواده‌های‌شان است. نتانیاهو که بر دیپلماسی منجر به آزادی بسیاری از گروگان‌ها نظارت داشته است، بیش از هر کسی باید این را درک کند. چند روز پس از حمله هفتم اکتبر، جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا به رژیم صهیونیستی توصیه کرد با خشم کورکورانه، اشتباهات واشنگتن را بعد از ۱۱ سپتامبر تکرار نکند. با وجود این توصیه، واکنش رژیم صهیونیستی به حمله حماس، اغلب بر انتقام‌جویی و تمایل به عقب‌نشینی از قوانین جنگ متمرکز بود. با این‌که نتانیاهو با بی‌احترامی، تحقیر و نادیده گرفتن دیدگاه‌های مهم‌ترین متحد صهیونیست‌ها، این رژیم را به سمت به خطر انداختن روابط خود با آمریکا و خدشه‌دار کردن جایگاه صهیونیسم میان بسیاری از آمریکاییان سوق داده است، همچنان به رویه خود ادامه می‌دهد.رفتار نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در اداره جنگ و مدیریت روابط دوجانبه، موقعیت داخلی بایدن و وجهه بین‌المللی واشنگتن را هم خدشه‌دار کرده است. رژیم صهیونیستی در کمتر از یک سال از رژیمی که به طور گسترده مورد حمایت آمریکایی‌ها قرار می‌گرفت، به رژیمی تبدیل شده که باعث ناامیدی بخش فزاینده‌ای از جمعیت این کشور است.
این نتیجه پذیرش مجازات جمعی به‌وسیله رژیم صهیونیستی، تمایل به استفاده از گرسنگی به عنوان سلاح جنگی و تمایل آن به وارد کردن ضربات وحشتناک به غیرنظامیان بی‌گناه (ساکنان غزه، روزنامه‌نگاران، کارکنان بهداشتی و امدادگران) در تلاش برای ریشه‌کن کردن حماس است.به دنبال حملات اخیر، تصور چنین افراط‌گرایی گسترده‌ای غیرممکن به نظر می‌آمد.
با جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه، بخش اعظم جهان وحشت‌زده به این نتیجه دست یافت که باید جایگزین مناسبی برای جنگ غزه وجود داشته باشد تا فلسطینیان بتوانند از امنیت، آرامش و صلح پایدار برخوردار شوند اما نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی مخالف است.
او علاوه بر نسل‌کشی در غزه، تصاحب اراضی و حملات به فلسطینیان در کرانه باختری، حملات اخیر رژیم صهیونیستی به سوریه نیز خطر تنش در منطقه و فراتر از آن را افزایش داده است. فشار داخلی بر سران کشورهای منطقه‌ای که روابط دیپلماتیک با رژیم صهیونیستی برقرار کرده‌اند، در حال افزایش است.
نظرسنجی اخیر نشان داد، یهودیان آمریکایی احساس امنیت کمتری می‌کنند. آمریکایی‌ها بر سر درگیری خارجی با هم در حال نزاع هستند و تا زمانی که نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به مسیر خود ادامه دهد، این روند نزولی فقط با سرعتی بیشتر ادامه خواهد یافت و پایانی برای آن قابل‌تصور نیست.

اهداف و وعده‌های نتانیاهو
 نتانیاهو در پاسخ به عملیات طوفان الاقصی وعده انتقام داد و سه اولویت را تعیین کرد: نابودی حماس، بازگرداندن گروگان‌ها به خانه و اطمینان از این‌که هیچ حمله‌ای در آینده از سمت غزه قابل انجام نباشد. بسیاری از ناظران دستیابی به این اولویت‌ها را با روش‌هایی که وی تاکنون برای پیشبرد جنگ به کار گرفته، تقریبا غیرممکن می‌دانند؛ اما همین روش‌ها در صورت به تعویق افتادن انتخابات تا زمان پیروزی در جنگ، به بقای وی در قدرت کمک می‌کنند. نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی از همان ابتدا اعلام کرد، جنگ ماه‌ها طول خواهد کشید. نزدیک به شش ماه بمباران و تخریب مداوم غزه نتیجه غیرقابل‌تصوری به بار آورده است. با تغییر افکار عمومی آمریکا نسبت به عملکرد رژیم صهیونیستی، بسیاری از آمریکایی‌ها اکنون این سؤال را مطرح می‌کنند، آیا این جنگ نسل‌کشی است؟ برای بسیاری از آمریکایی‌ها و دیگر مردم جهان روشن است حتی اگر ارتش صهیونیستی تمام اعضای فعلی حماس را بکشد، دست‌کم برخی اعضای خانواده‌ فلسطینیان کشته‌شده (که تعدادشان تاکنون ۳۲ هزار نفر گزارش‌شده و رو به افزایش است) خواهان انتقام خواهند بود. تفکراتی همچون آزادی و استقلال با از بین رفتن مردم نمی‌میرد.