فکر می‌کنم زمینه همکاری در این مرکز زیاد است؛ البته ما بیشتر می‌توانیم مستند تاریخی ارائه بدهیم، ولی بعضی از آنها خیلی زیبا و الهام‌بخش است و می‌تواند برای هنرمندان با انگیزه سوژه‌های قابل‌توجهی را خلق کند. موضوعات خوبی که جامعه هم آن را می‌پسندد.
به‌تازگی فیلم «مصلحت» را دیدم که در مجموع کار خوش‌ساخت و جذابی است. به هرحال اقتضای هنر سینما این است که بخشی از واقعیت و بخشی دیگر از تخیل نشأت می‌گیرد و پردازش و داستان‌سرایی دارد. همچنین صحنه‌های تاثیربرانگیز، آموزنده و الهام‌بخشی دارد که به نظر من فیلم از این جهت موفق است.به نظرم نباید به‌خاطر این‌که نقدی داریم یا فکر می‌کنیم تحلیل و برداشت ویژه‌ای از یک فیلم می‌شود جلوی آن را بگیریم. متاسفانه در کشور ما این رویکرد وجود داشته است.
به نظر من این رویکرد یک مزاحمی بوده و جلوی کارهای هنری ما، توسعه و خلاقیت جوان‌های ما را گرفته است. اگر فیلمی ضد‌اخلاق، ضد‌مواضع صحیح الهی و واقعی جامعه، مخرب اذهان عمومی، دارای آموزه‌های انحرافی و ضداخلاقی باشد ما هم مخالف آن هستیم اما اگر یک فیلم با تحلیل و دیدگاه ما مخالف باشد یا کارگردان بخواهد یک زاویه خاصی را برجسته کند اشکالی ندارد و واقعیت‌های هنر این اقتضا را دارد.باید از نگاه‌های بسته فاصله بگیریم.
البته باید جلوی آنچه مخالف تفکر صحیح توحیدی و الهی یا مخالف ارزش‌های والای اسلامی و اخلاقی یا مثلا به مقابله صریح با نظام پرداخته، مخالف امنیت، نظم، اسلام و اخلاق است؛ گرفته شود اما اگر فیلمی که دستگاه قضایی یا دستگاه اجرایی یا دستگاه سیاسی یا مدیریت کشور را نقد می‌کند، توقیف خیلی منطق ندارد. این فیلم دارای ویژگی‌ها و برجستگی‌های خوب است. برای مثال در آن صحنه آقای مشکاتیان می‌گوید: «مصلحت نظام عدالت است»، چرا کسی به این استناد نمی‌کند؟!
این خیلی حرف زیبا و بزرگی است. اصلا مصلحت نظام ما اجرای عدالت است؛ نه حفظ منافع یک فرد یا یک آقازاده. ما با یک جامعه بزرگ، فرهیخته و آگاه سر و کار داریم؛ جامعه‌ای که با دنیا ارتباط دارد و در حال رشد و تعالی است. باید با مقتضیات این جامعه تدبیر و مدیریت کنیم. باید در این جامعه مفاهیمی مانند تحلیل، گفت‌وگو و مباحثه را ترویج کنیم. محدود کردن، اجازه ندادن و توقیف حتما به ضرر خودش تبدیل می‌شود و الان هم آثار آن را در جامعه می‌بینیم.
