کمبود تخت، کمبود دارو

هرچند برخی مقامات استانی ادعا می‌کنند شرایط استان بحرانی نیست، اما آنچه در مراکز درمانی و آرامستان‌ها می‌گذرد، شرایط متفاوتی از استان را به تصویر می‌کشد. شرایطی که برای عبور از آن به توجه ویژه مدیران پایتخت‌نشین نیاز است. سیستان و بلوچستان در معرض یک بحران انسانی قرار دارد. اتفاقی فراتر از یک هشدار.

آمد و شد افراد در بیمارستان بوعلی زاهدان کاملا کنترل‌شده است. هرشخصی اجازه تردد به بخش‌های عفونی را ندارد، مگر این‌که بیمار باشد یا همراه بیمار. دور تا دور محوطه به وسیله فنس‌های فلزی محصور شده است. گوشه‌ای از حیاط بیمارستان حدود ۱۰ مرد که لباس سیاه به تن دارند، کز کرده‌اند و هرازگاهی صدای ناله و گریه‌شان توجه همه را به خود جلب می‌کند. با رعایت کامل شیوه‌نامه‌های بهداشتی وارد سالن بیمارستان عفونی بوعلی زاهدان می‌شویم، شرایط ناگوار بیمارستان از همان ابتدای ورود به چشم می‌آید، جلوی در ورودی هم تخت‌های بیمارستانی تعبیه شده است. تخت‌هایی که روی همه آن‌ها بیمارانی خوابیده اند که نفس کشیدن برای‌شان دشوار است.

ازدحام مراجعه‌کنندگان در وسط سالن سبب می‌شود تردد برای دقایقی قفل شود. پرستاران مشغول رسیدگی به یک بیمار بدحال هستند، بیماری که صدای خس‌خس سینه‌اش اطرافیان را به وحشت انداخته است. سالن را پشت‌سر می‌گذاریم و به راهرو و اتاق‌ها سرک می‌کشیم؛ با اتاق‌هایی پر از بیمار رو‌به‌رو می‌شویم، هرچند برخی اتاق تخت خالی دارند، اما تعداد بیمارانی که نفس کشیدن‌شان وابسته است به دستگاه‌های اکسیژن، قابل توجه است.

 

همراهان زیادی در راهروی بیمارستان دیده می‌شوند، این در حالی است که وزارت بهداشت بار‌ها اعلام کرده همراهان بیمار اجازه ورود به بخش بیماران مبتلا به کرونا را ندارند. یکی از این همراهان، مرد جوانی است به اسم حسن، او به ما می‌گوید: «یک هفته است که پدرم در این بیمارستان بستری شده و من به‌ناچار هر روز باید برای رسیدگی به وی به اینجا مراجعه کنم.»

 

او اضافه می‌کند: «شرایط بسیار سختی دارم، به دلیل این بیماری، دیگران از من فراری هستند. اما چاره‌ای جز تحمل نیست.» حسن نیز مانند بسیاری از بیماران دیگر برای یافتن تخت خالی و بستری کردن پدرش با مشکل رو‌به‌رو شده است، چون تعداد بیماران مبتلا به کرونا در شهرشان زیاد است.

 

او عنوان می‌کند: «روز اول با سختی و تلاش بسیار، موفق به گرفتن پذیرش و تخت خالی شدیم، البته اکنون در اورژانس بیمارستان بوعلی چند تخت خالی شده است.» آن طور که او می‌گوید با مرگ بیماران یا ترخیص آنها، تخت خالی می‌شود و در اختیار دیگر بیماران قرار می‌گیرد.

 

در بیمارستان بوعلی، پرستار و پزشکان زیادی را می‌توان دید که گان‌های آبی به تن دارند و شرایط بیماران را بررسی می‌کنند. اما تعداد بیماران خیلی بیشتر از آنهاست، بیمارانی که تعدادی از آن‌ها همچنان در راهروی بیمارستان نگهداری می‌شوند.

براهویی، جوان ۳۲ ساله‌ای است که در راهروی اورژانس بیمارستان بوعلی زاهدان روی یک تخت دراز کشیده است، او با دستگاه اکسیژن نفس می‌کشد و منتظر است تا کادر درمان او را به اتاقی منتقل کنند. از براهویی درباره دلیل بیمار شدنش می‌پرسیم، او به ما می‌گوید: «من اعتقادی به ماسک نداشتم و بدون رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی در شهر تردد می‌کردم، اما از سه روز پیش دچار تنگی نفس و سرفه شده‌ام و به همین دلیل به بیمارستان آمده‌ام.»

وقتی از مرد جوان درباره مشکلات موجود می‌پرسیم، به کمبود دارو و برخی تجهیزات اشاره می‌کند و می‌گوید: «برای تهیه اکسیژن و برخی دارو‌ها همراهانم مجبور هستند تمام داروخانه‌های شهر را جسست‌وجو کنند تا داروی مورد نیاز را پیدا کنند.»

 

این درحالی است که مسؤولان وزارت بهداشت و درمان بار‌ها اعلام کرده‌اند که فرستادن بیمار یا همراه بیمار برای تهیه دارو به خارج از بیمارستان، تخلف محسوب می‌شود.

اعضای کادر درمان بیمارستان بوعلی نهایت تلاش خود را به کار می‌گیرند تا بیماران مبتلا به کرونا را نجات دهند. تلاش آن‌ها در جای‌جای بیمارستان به چشم می‌آید. این درحالی است که برخی بیماران خیلی دیر به بیمارستان مراجعه می‌کنند و همین بی‌توجهی، سبب می‌شود شرایط‌شان ناگوارتر شود و بسیاری از آن‌ها در بخش‌های ویژه بیمارستان بستری شوند.

روی سکویی که در کنار بخش آی‌سی‌یوی مردان بیمارستان بوعلی قرار دارد، پرونده بیماران زیادی روی هم چیده شده است، سالن آی‌سی‌یو هم پر از بیماران مبتلا به کرونا است، بیمارانی که صدای خس‌خس سینه و سرفه‌های خشک‌شان فضا را پر کرده است. کمبود تخت آی‌سی‌یو یکی از مشکلات جدی در سیستان و بلوچستان است، مشکلی که زندگی بیماران را تهدید می‌کند.

 

هرچند برخی مسؤولان استانی ادعا می‌کنند استان با کمبود و مشکلی مواجه نیست، اما برخی گروه‌های جهادی برای حل این مشکلات فراخوان داده‌اند. طاهری، مسوول یکی از گروه‌های جهادی فعال در زاهدان است. او و همکارانش تلاش می‌کنند با تهیه برخی تجهیزات پزشکی کمک‌حال کادر درمان باشند. آن‌ها با انتشار فهرستی بلند از اقلام مورد نیاز بیمارستان‌ها در فضای مجازی، خیران را به خرید و تهیه اقلام بهداشتی تشویق می‌کند.

طاهری به ما می‌گوید: «تلاش می‌کنیم کمبود‌های کادر درمان را بر طرف کنیم، به همین دلیل از شهروندان تقاضا داریم به ما برای تهیه تجهیزاتی مانند کپسول اکسیژن، ماسک، گان و محلول‌های ضدعفونی کمک کنند.»