انتظار برای صدای زخمی خش‌دار

صداها و سازهای زیادی یکی پس از دیگری می‌آیند و می‌روند و فقط برخی از آنها در حافظه و گوش مردم برای همیشه جا می‌گیرند و هر قدر هم انتقاد و حاشیه برای یک صدا ایجاد شود، اگر مردم آن را انتخاب کرده باشند، باز هم دوستش می‌دارند و پای صدای مورد علاقه‌شان می‌مانند.

این سال‌ها هم که به قول معروف موسیقی پاپ بی در و پیکر شده است، خیلی صداها آمده‌اند و رفته‌اند، انگار که فقط یکی از مهمانان ناخوانده موسیقی پاپ بوده‌اند.

در این میان محسن چاووشی خواننده‌ای بود که با صدای زخمی و خش‌دارش خیلی‌ها را پاگیر موسیقی‌اش کرد. آن‌قدر که هنوز هم منتظر انتشار آلبوم‌ها و تک آهنگ‌هایش بمانند و اخبار او را رصد کنند.

او از خواندن در فیلم سینمایی «علی سنتوری» داریوش مهرجویی تا انتشار آلبوم‌های «پرچم سفید» و «من خود آن سیزدهم» و.... همیشه مخاطبان زیادی داشته که منتظر انتشار کارهایش باشند و در همهمه سازها و صداهایی که هر یک نغمه خود می‌خوانند و می‌روند، او را به حافظه خود بسپارند و او را «آقای خاص» خطاب کنند.

چاووشی در روند انتشار موسیقی‌های خود سیر جالبی را طی کرده است. آن‌قدر که می‌توان گفت هر چند صدایش همیشه زخمی و خش‌دار مانده، اما کارهایش طی سال‌های گذشته از سیاهی به سپیدی آمده‌اند و به خود رنگ امید گرفته‌اند، آن‌قدر که شعر مولانا را با همین صدا بخواند و حس شعف و حرکت در مخاطبش ایجاد کند.

او حالا حدود یک سال است که مخاطبانش را برای انتشار آلبوم تازه‌اش منتظر گذاشته است. «پاروی بی قایق» آلبوم تازه اوست که قرار بود مرداد سال گذشته منتشر شود. این آلبوم هنوز منتشر نشده و گفته می‌شود برخی قطعات این آلبوم از نظر کارشناسان دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اصلاحاتی داشته که اعمال آنها به طول انجامیده است. حالا هم که اصلاحات انجام شده، چاووشی با حساسیتی که همیشه روی کارش دارد در حال تنظیم دوباره برخی قطعات است. این روزها زمزمه‌هایی مبنی بر انتشار این آلبوم بعد از ماه مبارک رمضان شنیده می‌شود، حال باید منتظر بود و دید چاووشی انتظار یکساله هوادارانش را با انتشار «پاروی بی قایق» به پایان می‌رساند یا خیر.

زینب مرتضایی‌فرد‌‌ - گروه فرهنگ و هنر