هیجان در صد ثانیه

در کنار سوالاتی که برای شرکت‌کننده‌ها طراحی شده است، آنها وارد چالش‌هایی هم می‌شوند که در نوع خود جالب و دیدنی است. یکی از مهم‌ترین نکاتی که درباره این مسابقه وجود دارد این است که شرکت‌کننده‌ها بدون این‌که به صورت حضوری در استودیو به سوالات پاسخ بدهند، از هر جای ایران و بدون هیچ محدودیت مکانی می‌توانند فقط با یک ارتباط تصویری با سایر شرکت‌کننده‌ها به رقابت بپردازند.
​​​​​​​طاها حکیمی، تهیه‌کننده این مسابقه است که در گفت‌و‌گو با جام‌جم درباره شکل‌گیری آن توضیح می‌دهد: در دهه‌های گذشته مسابقه تلفنی در شبکه‌های مختلف به خصوص شبکه دو تولید و پخش می‌شد که جزو برنامه‌های پرطرفدار به حساب می‌آمد. اصلی‌ترین دلیل محبوبیت مسابقات تلفنی هم ارتباط مستقیم تلویزیون با مردم بود؛ این نوع ارتباط باید در بستری متفاوت از سایر بسترهایی مثل VOD برای عرضه و ارائه خدمات رسانه‌ای متبلور شود. یکی از همین ظهور و بروزها این است که مردم بتوانند خودشان را به صورت زنده در قاب تلویزیون ببینند و بتوانند از خانه یا محل‌کارشان یا هر جایی که تلویزیون تماشا می‌کنند با برنامه تلویزیونی نیز ارتباط برقرار کنند. برجسته‌ترین نوع این ارتباط جاییست که بتوانند با برنامه تماس بگیرند و روی خط بیایند. به همین دلیل مسابقات برخط رادیویی برای عده‌ای از مخاطبان جذاب است.وی می‌افزاید: چالشی که در این مسابقه برای ما وجود داشت، گذر از دوران مسابقات تلفنی و پیشرفت تکنولوژی بود که در نهایت ما به این ایده رسیدیم که به جای این‌که صدای شرکت‌کنندگان‌مان را از طریق تلویزیون و در یک مکالمه تلفنی بشنویم، تصویرشان را به صورت زنده از خانه‌‌های‌شان داشته باشیم و به صورت تصویری در این مسابقه شرکت کنند. ایده اصلی مسابقه از اینجا شکل گرفت.
 
پرسش‌هایی از نظرات مردم
حکیمی در ادامه درباره محتوای مسابقه هم بیان می‌کند‌: ‌معمولا بیشتر محتوای مسابقات تلفنی، اطلاعات عمومی است. از آنجا که از این جنس مسابقات تلویزیونی زیاد بوده، می‌خواستیم نوآوری داشته باشیم. بنابراین به جای این‌که سوالات‌مان نیاز به اطلاعات عمومی شرکت‌کننده‌ها داشته باشد، برگرفته از نظرات مردم است. یعنی ماسوالات رااز۱۰۰نفر ازمردم ایران پرسیدیم و شرکت‌کننده باید از نگاه عموم مردم به سوالات نگاه کند و نظر آنها را حدس بزند. از این رو خواستیم با این رویکرد نظر مردم ایران درباره موضوعات مختلف و نحوه فکر کردنشان را بشناسیم و جذابیت مضاعفی به مسابقه بدهیم. همچنین سعی شده هم سوالات بامزه و سرگرم‌کننده از مردم بپرسیم، هم سوالات ارزشمندی که نکاتی آموزنده در آن پنهان شده است. وی مثالی در این باره زده و می‌گوید‌: ‌مثلا از صد نفر از مردهای ایرانی سؤال شده اسم همسرتان را در گوشی چه چیزی ذخیره کرده‌اید و آنها پاسخ‌های جالبی داده‌اند. سپس در مسابقه از شرکت‌کننده‌ها پرسیدیم که حدس بزنند آقایان ایرانی چه پاسخی به این سؤال داده‌اند. این موضوع هم جنبه آموزنده دارد و هم جنبه سرگرمی. یعنی سعی شده در کنار نکات طنز مجری و شوخی‌هایی که با شرکت‌کننده‌ها می‌کند، به نکات محتوایی و آموزنده‌ای که در برخی سوالات مستتر است هم بپردازیم. بخش جدی‌ای از سوالات ما نیز در حوزه مسائل خانوادگی، اقتصادی و فرهنگی است. حکیمی همچنین توضیح می‌دهد: نیمی دیگر از مسابقه به چالش‌های حرکتی برمی‌گردد. هدف ما از راه‌اندازی این بخش هم این بوده که مردم بتوانند در خانه خود همراه با خانواده‌شان یک سری بازی‌هایی را انجام بدهند که هم از گوشی‌های‌شان کمی فاصله بگیرند و هم این‌که الگویی برای خانواده‌ها باشد تا بتوانند در خانه و دور هم، با هم بازی کنند. وی در پاسخ به این سؤال که آیا شرکت‌کننده‌ها از چالش‌ها با خبر هستند یا نه، می‌گوید: اصلا این طور نیست و خانواده‌ها در جریان چالش‌هایی که برای‌شان طراحی کرده‌ایم، نیستند. تیم ما که سراغ آنها می‌روند، با خودشان ابزار و وسایل لازم هر چالش را می‌برند و بعد مجری درباره نحوه اجرای چالش‌ها به شرکت‌کننده‌ها توضیح می‌دهد. به عنوان مثال از شرکت‌کننده‌ها می‌خواهیم به آشپزخانه بروند و پنج وسیله که با حرف میم شروع می‌شود را با خود جلوی دوربین بیاورند.
 
پرداخت آنی جوایز
از آنجا‌ که خانه هر شرکت‌کننده نور مخصوصی دارد، حکیمی در پاسخ به سؤال دیگری درباره نورپردازی خانه شرکت‌کننده‌ها هم عنوان می‌کند: سه تیم تصویربرداری برنامه صد در صد، به خانه سه شرکت‌کننده در هر شهری که سکونت دارند، رفته و سیستم ارتباط تصویری برخط را برقرار می‌کنند که یکی از آنها همین بحث نورپردازی است. ما به دلیل این‌که هر خانه‌ای تصویر متفاوتی داشته باشد، رنگ خاصی رابرایش تعریف کرده‌ایم.یکی ازنکات‌جالب این مسابقه پرداخت جوایزبه صورت آنی به شرکت‌کننده‌هاست که حکیمی در این باره توضیح می‌دهد: یکی از چالش‌هایی که ما از برنامه‌های مختلف تلویزیونی دریافت کردیم این بود که مردم مطمئن نیستند جایزه‌ای که برنده می‌شوند به آنها تعلق می‌گیرد یا نه. یا این‌که زمزمه‌هایی شنیده‌اند مبنی بر این‌که عده‌ای جایزه‌شان را دریافت نکرده‌ یا کمتر از مبلغ تعیین‌شده گرفته‌اند. از طرفی دریافت جوایز توسط برنده‌ها کمی زمانبر بوده است. بر این اساس تصمیمی که ما در این مسابقه گرفتیم این بود که همانجا قبل از شروع برنامه، شماره کارت و شماره شبای خانواده‌ها را گرفته و در پایان همان قسمت، مبلغ جایزه را به حساب‌شان کارت به کارت می‌کنیم. هدف این بوده تا این اطمینان را به شرکت‌کننده‌ها و مخاطبان برنامه بدهیم که همان موقع جایزه به حساب‌شان واریز می‌شود. به نظرم یکی از مهم‌ترین دلایلی که باعث شده این مسابقه با استقبال خوبی روبه‌رو شود، همین مسأله است. البته راحت بودن مسابقه از این جهت که می‌توانند از منزل خود در هر شهری که سکونت دارند در یک مسابقه تلویزیونی شرکت کنند هم مزید بر علت است.‌ اجرای این برنامه را سید مرتضی حسینی برعهده دارد؛ مجری باسابقه و توانمندی که مردم ارتباط خوبی با وی برقرار می‌کنند، او را می‌شناسند و حس خوبی از ایشان دریافت می‌کنند. در این برنامه نیاز به مجری‌ای داشتیم که ضمن مهارت اجرای بالا، توانایی بذله‌گویی و شوخی در لحظه با مردم را داشته باشد. بنابراین در انتخاب مجری سعی کردیم سراغ دوستانی برویم که این ویژگی را داشتند.در دو فصل گذشته با آقایان مصطفی امامی و مهدی صبایی همکاری موفق داشتیم و در فصل سوم، مسابقه صد در صد با میزبانی سیدمرتضی حسینی، تا تیرماه و پیش از ماه محرم روی آنتن خواهد بود. در این فصل طراحی‌های جدیدی داریم و تغییراتی در ساختار بصری و چالش‎‌های مسابقه اعمال شده است.  در این مسابقه شرکت‌کننده‌های بسیاری از شهرهای مختلف حضور دارند که حکیمی دراین‌باره عنوان می‌کند: می‌توانم بگویم ما تقریبا از تمام استان‌ها برای شرکت در مسابقه تقاضا داشتیم. بااین‌حال طبیعی است که ما به همه استان‌ها نمی‌رسیدیم سر بزنیم و به‌ناچار با چند ملاحظه سراغ برخی شهرها می‌رویم. یکی از این ملاحظات، وجود اینترنت پرسرعت در آن شهرهاست تا امکان برقراری این ارتباط را برای ما فراهم کند. نکته بعد میزان استقبال، جمعیت و تنوع قومیتی در استان‌هاست تا سراغ قومیت‌های مختلف برویم و آنها را در قاب تصویر ببینیم. البته که باعث خوشحالی ما می‌شد سراغ همه شهرها و اقوام برویم؛ اما تلاش شده تنوع خوبی در برنامه داشته باشیم. تا به اینجای برنامه، به شش استان کشور سر زده‌ایم و در برنامه‌های آینده تعداد این استان‌ها افزایش پیدا می‌کند. وی همچنین می‌افزاید: طراحی ما برای این مسابقه این‌گونه بود که برنامه به‌صورت زنده روی آنتن برود. نیمی از برنامه هم به‌صورت زنده پخش شد، اما پخش زنده چالش‌هایی را هم در پی دارد که اصلی‌ترین آن مشکلات روبه‌روی ما در برقراری ارتباط تصویری است. چون در مواقعی که برنامه به‌صورت زنده روی آنتن می‌رفت، هنگام بروز مشکل اینترنت و قطعی ارتباط با شرکت‌کننده به‌رغم تمهیداتی که اندیشیده بودیم، به‌ناچار برنامه را ادامه می‌دادیم. از الزامات این نوع ارتباط آن است که هر سه تماس تصویری برقرارشده با مجری ما در استودیو همزمان باشد و به لحاظ صدا و تصویر تاخیری نداشته باشیم. از طرفی ارتباط تصویری ساده نیست که با یک گوشی انجام شود. صدا باید در فضای خانه بپیچد و پنج نفری که در یک خانه هستند باید صدا را کامل و واضح بشنوند. همین‌طور صدای آنها برای ما کاملا واضح باشد. لذا هماهنگی و پیگیری این نکات برای ما چالشی را در برنامه زنده ایجاد می‌کند. به علت همین نکات ذکرشده فعلا برنامه به‌صورت ضبطی روی آنتن می‌رود. امیدواریم به‌زودی بازهم امکان پخش زنده برنامه فراهم شود، زیرا تاثیر مثبت زنده‌بودن برنامه بر حس و حال مخاطب و شرکت‌کننده بسیار بارز است. برنامه زنده یک‌سری نمک‌ها و شیرینی‌های مخصوص به خود دارد. مثلا ممکن است حرفی روی آنتن زده شود که بامزه باشد.

چرا صد در صد؟
حکیمی درباره انتخاب عنوان برنامه می‌گوید: چالش‌های مسابقه باید درصد ثانیه اتفاق بیفتد وهرخانواده‌ای که زودتر موفق به انجام چالش شود به اندازه زمان ذخیره‌شده‌اش امتیاز دریافت می‌کند. دربخش دوم نیز که عنوانش ایرانی‌شناسی است، از صد نفر از مردم ایران نظرسنجی شده‌است. به‌همین‌دلیل عنوان برنامه را «صد در صد» گذاشتیم.