کرونا، مدارس را هم خراب کرد

وقتی پای کرونا به کشور باز شد، اولین اقدامی که صورت گرفت، تعطیلی مدارس بود و اکنون از آن زمان، نزدیک به سه‌سال می‌گذرد. البته آموزش غیرحضوری و تلویزیونی در دستور کار مسئولان آموزش و پرورش قرار گرفت و تلاش کردند آموزش دانش‌آموزان متوقف نشود، اما در‌های مدرسه یا همان خانه دوم دانش‌آموزان بسته بود. بسته بودن در‌های مدرسه، از جهات مختلف قابل بررسی بود و البته نگران‌کننده.

مدرسه فقط جای درس‌آموزی نیست، زیرا دانش‌آموزان در این اماکن زندگی کردن را می‌آموزند و در کنار همسالان رشد می‌کنند. تربیت کودکان با کنار هم بودن شکل می‌گیرد و دانش‌آموزان، مشارکت‌جو، عدالت‌محور، یادگیرنده، انقلابی، متعهد، امین و بصیر می‌شوند. در هدف‌های کلان سند تحول بنیادین آموزش و پرورش نیز بر تربیت انسانی موحد، مؤمن، معتقد به معاد، آشنا و متعهد به مسئولیت‌ها و وظایف در برابر خدا، خود، دیگران و طبیعت تاکید شده است. اگر از خروجی‌های مدرسه بخواهیم حرف بزنیم باید از حقیقت‌جو و عاقل شدن، عدالتخواه و صلح‌جو بودن، ظلم‌ستیز و جهادگر و شجاع و ایثارگر و وطن‌دوست شدن دانش‌آموزان بگوییم.

سند تحول بنیادین آموزش و پرورش بر مهرورز، جمع‌گرا، با اراده و امیدوار، خودباور و دارای عزت‌نفس، امانتدار، دانا، توانا، پاکدامن، باحیا، انتخابگر، آزادمنش، متخلق به اخلاق اسلامی، خلاق، کارآفرین، مقتصد، ماهر، سالم و بانشاط، قانون‌مدار و نظم پذیر و آماده ورود به زندگی شایسته فردی، خانوادگی و اجتماعی بر اساس نظام معیار اسلامی نیز تأکید شده، اما همه این‌ها فقط در یک نقطه به هم می‌رسند و آن هم مدرسه است. اگر بسته بودن در‌های مراکز آموزشی، باعث شد مدت‌ها بسیاری از نیاز‌ها مغفول بمانند، اما کرونا از جهات دیگر هم خساراتی به همراه داشت و آن هم از بین رفتن ساختمان مدارس بود. مدرسه با حضور دانش‌آموزان و اولیای مدرسه سرپا می‌ماند و تعطیلات مداوم و البته مراقبت نکردن، به این بنا‌ها آسیب رساند. ناگفته نماند در این میان، مدارس فرسوده، خسران بیشتری دیدند.

در سال تحصیلی جاری یعنی ۱۴۰۱-۱۴۰۰، وزارت آموزش‌و‌پرورش مصمم شد مدارس کشور را دایر کند. ابتدا از ایمن کردن مدارس صحبت شد، اما بچه‌ها در کنار امنیت، به نشاط هم نیاز دارند و رنگ‌آمیزی و تجهیزات نوین و به‌روز در مدرسه در فرآیند یاددهی و یادگیری‌ها نقش بسزایی دارند. دانش‌آموزان ساعات طولانی را در مدرسه می‌گذرانند و این فضا را، خانه دوم خود می‌دانند پس باید فضایی به دلچسبی خانه برایشان فراهم شود. متاسفانه وضعیت مدارس در حال حاضر طوری شده که وقتی از بهسازی یا نوسازی‌ها سخن به میان می‌آید، همگان به یک بنای مستحکم فکر می‌کنند. در حالی‌که محل آموزش باید از ابعاد گوناگون برای حضور دانش‌آموزان آماده شود. رنگ، چیدمان میزها، نورگیری‌ها، فضای بازی و ورزش، فضای سبز و حتی مسیر حرکت در مراکز آموزشی تاثیر مستقیمی بر‌یادگیری و آرامش و اجتماعی شدن کودکان دارد.