علی پاکدامن: کجا بروم بهتر از ایران

رقابت‌هایی معتبر که هفته پیش برگزار شد و تیم‌ملی شمشیربازی کشورمان، جهش قابل ملاحظه‌ای در آن داشت. آخرین عنوان تیمی سابر ایران در میادین بین‌المللی به جام‌جهانی ۲۰۱۸ برمی‌گردد. جایی که در فینالی حساس برابر کره‌جنوبی، قدرت بلامنازع سابر دنیا قرار گرفت و صاحب مدال نقره شد. بعد از گذشت چهار سال دوباره همان مسیر برای سابریست‌ها تکرار شد و در فینالی نفسگیر مقابل رقیب دیرینه آسیایی خود قرار گرفتند. شاگردان امین قربانی، اما در این دیدار نیز باز هم مغلوب کره‌ای‌ها (۴۵بر۳۴) شدند تا حسرت به دل بمانند.

علی پاکدامن، کاپیتان تیم‌ملی شمشیربازی اسلحه سابر در خصوص جام‌جهانی الجزایر به جام‌جم می‌گوید: جام‌جهانی الجزایر اولین مسابقه آغاز فصل بود. خوشحالیم که توانستیم به چنین نتیجه‌ای دست پیدا کنیم. چهار سال بود که در رقابت‌های جهانی روی سکو نرفته بودیم. واقعا این نایب قهرمانی دلچسب بود. به خصوص این که در فینال با کره‌ای‌ها رو‌به‌رو شدیم. جای هیچ صحبت و تحلیلی در مورد عملکرد کره‌ای‌ها نیست. همه می‌دانند که شمشیربازی در خون کره‌ای‌هاست. کمتر تیمی در دنیا توانسته آن‌ها را شکست بدهد. همیشه، چه در بازی‌های المپیک و چه مسابقات جهانی اول می‌شوند. هر چند ما هم یکبار توانستیم پای فینال (جام‌جهانی سنگال،۲۰۱۶) کره را ببریم و به فینال برسیم و آن طلای تاریخی را بگیریم.

بهترین نتیجه انفرادی تیم ملی سابر در جام‌جهانی الجزایر مربوط به علی پاکدامن بود. او در حالی به مرحله یک هشتم نهایی صعود کرد که در دیداری نزدیک به نماینده فرانسه باخت و دوازدهم شد. دارنده مدال برنز جام‌جهانی۲۰۱۷ لهستان توضیح می‌دهد: واقعا در بخش انفرادی نتیجه خوبی گرفتم. به خاطر اشتباه فنی خودم به شمشیرباز فرانسه باختم. من بازی را ۱۴بر۱۳ جلو بودم، اما با یک خطای بد، بازی برده را واگذار کردم و ۱۵بر۱۴ باختم. اگر این اتفاق نمی‌افتاد حتما شانس کسب مدال بودم.

تیم‌ملی شمشیربازی ایران تا سال گذشته و پیش از بازی‌های المپیک توکیو، جایگاهش را بین رده‌های چهارم و پنجم جدول رده‌بندی جهانی این رشته تثبیت کرده بود. سابریست‌ها، اما بعد از المپیک توکیو و نتیجه ناباورانه‌ای که به آن‌ها تحمیل شد، به یکباره دچار افت شدند و به رده هشتم دنیا تنزل پیدا کردند. عنوان نایب قهرمانی جام‌جهانی الجزایر، اما به آن‌ها کمک کرد تا یک رده صعود کنند و تیم هفتم جهان شوند. نایب قهرمان شمشیربازی آسیا در این باره توضیح می‌دهد: من اسم این اتفاق را تنزل یا افت نمی‌گذارم. شما وقتی امکانات تیم‌های اول تا ۱۵رنکینگ را با ما مقایسه کنید، می‌بینید ما در شرایط نابرابری با آن‌ها رقابت می‌کنیم.

به طور مثال هر کدام از این تیم‌ها با یک اکیپ پزشکی مجهز در مسابقات حاضر می‌شوند. این در حالی است که ما فقط چهار بازیکن همراه مربی‌مان به رقابت‌ها اعزام می‌شویم. ایتالیا هم تیم دوم دنیا بود، اما الان رده‌اش چهارم است. ما هیچ وقت نمی‌توانیم بگوییم ایتالیا افت کرده است. به هر حال در بعضی مقاطع فراز و فرود‌هایی در هر تیمی وجود دارد. با همه اینها، اما قول می‌دهم به زودی رده چهارم و پنجم را دنیا پس می‌گیریم و خبر‌های خوب‌تری از ما خواهید شنید. ما همین الان با این شرایطی که داریم سهمیه تیمی المپیک پاریس را به عنوان تیم برتر قاره در اختیار داریم و خودم هم به عنوان نفر چهاردهم سهمیه انفرادی را در اختیار دارم. پس جای هیچ نگرانی نیست.

تیم‌ملی شمشیربازی اسلحه سابر در حالی به دنبال تثبیت جایگاه خود بین تیم‌های برتر دنیاست که حضور مقتدرانه در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۳ هانگژو هم جزو اولویت‌هایش است. سابریست‌ها که در دو دوره گذشته بزرگترین رویداد ورزشی قاره دو عنوان نایب قهرمانی دارند، این بار در مقایسه با ادوار قبلی کار سخت‌تری دارند. پاکدامن ادامه می‌دهد: رقیب اصلی ما در دوره قبل بازی‌های آسیایی، کره بود که در فینال از آن شکست خوردیم. در این دوره دیگر نمی‌توانیم به کره به عنوان رقیب اصلی نگاه کنیم. چین و ژاپن واقعا به سطح خوبی از شمشیربازی سابر رسیده‌اند و یک حریف جدی برای ما محسوب می‌شوند؛ بنابراین نباید از آن‌ها غافل شویم. من در دوره گذشته این بازی‌ها صاحب مدال برنز انفرادی شدم. به شخصه انگیزه این را داشتم که در هانگژو رنگ مدالم را بهتر کنم. حتی امیدوار به این بودیم که در بخش تیمی هم به مدال طلا برسیم، اما متاسفانه چینی‌ها همه را غافلگیر کردند و با تعویق یک ساله این بازی‌ها به سال آینده همه برنامه‌های ما را به‌هم ریختند. بتوانیم با برنامه‌ریزی‌های بهتر این نقطه ضعف را برطرف کنیم و به هدفی که داریم برسیم.
دشواری‌های اقتصادی و شرایط نامناسبی که بر مدیریت ورزش ایران حاکم است باعث شده در سال‌های اخیر بسیاری از ملی‌پوشان شاخص به فکر مهاجرت بیفتند، پاکدامن، اما نظر متفاوتی در این باره دارد: من ایران را دوست دارم و در تیم‌ملی سابر می‌مانم. کجا بروم بهتر از ایران. خدا نکند کسی مجبور به رفتن باشد. مطمئنا کسانی که رفتند هم شرایط برایشان مهیا نبود و مهاجرت گزینه آخرشان بود.

روزنامه جام جم