تداوم بی‌ثباتی سیاسی در اسرائیل

آذر سال گذشته بود که با استعفای آویگدور لیبرمن از پست وزارت جنگ رژیم صهیونیستی و خروج از ائتلاف دولت نتانیاهو، این دولت اکثریت کنست رژیم صهیونیستی را از دست داد.به همین دلیل کنست منحل و مقرر شد چهار ماه بعد انتخابات زودهنگام برگزار شود. با برگزاری این انتخابات امید می‌رفت گشایشی حاصل شود، اما بنیامین نتانیاهو که خود را برنده آن انتخابات می‌دانست، نتوانست کابینه مورد نظر خود را تشکیل دهد. پس از چند ماه دوباره مقرر شد در تابستان انتخابات دیگری برگزار شود. در دومین انتخابات احزاب دست راستی به رهبری لیکود تنها 32 کرسی پارلمان را به‌دست آوردند و در مقابل ائتلاف آبی ـ سفید به رهبری بنی گانتس نیز موفق شد 33 کرسی را به‌دست آورد. معنای این نتیجه آن بود که هیچ‌کدام از این دو ائتلاف قادر به تشکیل دولت نیستند و برای چنین کاری باید با احزاب دیگر ائتلاف کنند تا در مجموع بتوانند بیش از 60 کرسی پارلمان را به‌دست آورند. در این میان رئیس‌جمهور رژیم صهیونیستی ابتدا بنیامین نتانیاهو را مامورتشکیل کابینه کرد که بعد از 26روز موفق به این کار نشد. به دنبال آن ریوولین، رهبر ائتلاف آبی ـ سفید را مامور تشکیل کابینه کرد که وی نیز تاکنون نتوانسته است کابینه خود را تشکیل دهد. این روند نشان می‌دهد سران رژیم صهیونیستی هیچ گزینه‌ای جز رفتن به سوی سومین انتخابات ندارند. در عین حال آنها اطمینان خاطر دارند که یک انتخابات دیگر نیز قادر به تغییر این وضعیت نخواهد بود.
زیرا از یک سو احزاب سنتی و مذهبی‌های تندرو نگرانند که سکولارها جلو بیفتند و از سوی دیگر احزاب سکولار نگران آن هستند که با روی کار آمدن آنها آینده سیاسی‌شان به خطر افتد. تحلیلگران جدایی حزب اسرائیل خانه ما به ‌ریاست آویگدور لیبرمن از حزب لیکود به ‌ریاست نتانیاهو را مصداق بارز این نگرانی‌ها و اختلافات می‌دانند. آویگدور لیبرمن هنوز نتوانسته است با هیچ‌کدام از دو ائتلاف لیکود یا آبی - سفید همکاری کند. جدا شدن موشه یعلون، گابی اشکنازی، یائیر لاپید و بنی گانتس از نتانیاهو و قرار گرفتن‌شان در نقطه مقابل او نیز نمونه اعلای این اختلاف است. این در حالی است که تمامی این شخصیت‌ها روزگاری در تیم نتانیاهو حضور داشته‌اند و با او در یک جناح سیاسی فعالیت می‌کردند. نقطه دیگری که شکاف‌های سیاسی احزاب را در رژیم صهیونیستی تشدید کرده جایگاه چپگرایان سنتی است. این چپگرایان در ضعیف‌ترین وضعیت در طول تأسیس رژیم صهیونیستی قرار دارند و به‌رغم آن‌که به‌اجبار در اردوگاه میانه‌روها و چپگرایان جدید قرار گرفته‌اند در مواقعی با اظهار نظرهای متفاوت از آنها جدا می‌شوند. این وضعیت بی‌ثبات به‌اندازه‌ای بغرنج شده که آنها را مجبور کرده برای ایجاد ائتلاف به‌منظور تشکیل دولت، با نمایندگان عرب کنست ائتلاف کنند و دولت بنی گانتس تنها در صورت حضور این نمایندگان عرب می‌تواند به‌وجود آید. این درحالی است که احزابی مانند اسرائیل خانه ما به‌شدت مخالف حضور نمایندگان عرب در کابینه آینده بوده و می‌گویند دراین صورت به‌هیچ‌وجه حاضر به همکاری با گانتس نخواهند بود. شاید تصور شود وجود اختلافات سیاسی در بین احزاب رژیم صهیونیستی امری قدیمی و ریشه‌دار است، اما تفاوت این دوره با دوره‌های قبل در آن است که در گذشته احزاب سیاسی رژیم صهیونیستی در زمان‌های مختلف با وجود تمامی این اختلافات، به‌خصوص هنگام تشکیل دولت با هم ائتلاف می‌کردند و وارد دولت می‌شدند، اما این بار به نظر می‌رسد هیچ‌یک از این احزاب حاضر به مشارکت در ائتلاف‌های موجود نیستند و این نشان از غیر‌قابل ترمیم بودن شکاف موجود در بین احزاب اسرائیلی دارد.

علی باقری

بین‌الملل